JEUNE ISRAELIEN, ok. 1950-1951

KIKOINE Michel (Kikoin)
Urodzony w Homlu, naukę rozpoczął w szkole rysunkowej J. Krügera w Mińsku. Zaprzyjaźnił się wówczas z Ch. Soutinem, z którym w l. 1908-1911 kontynuował studia artystyczne w Szkole Rysunkowej w Wilnie; tutaj poznał P. Krémègne'a. Od 1912 r. doskonalił swe malarskie umiejętności w paryskiej École des Beaux-Arts pod kierunkiem F. Cormona. Wszedł również w krąg artystów z Europy Środkowo-Wschodniej skupionych wokół "La Ruche". Eksponował swe prace na Salonach Niezależnych i Jesiennym; wystawiał w paryskich galeriach, m.in. Bernheima, de la Licorne i Billet-Worms. Swą twórczość prezentował ponadto w Nowym Jorku, Moskwie, Londynie i Brukseli. Sztukę Kikoïne'a promował znany paryski marszand, L. Zborowski, m.in. urządzając mu w swej galerii w1928 r. monograficzną wystawę. Kikoïne zdobył z czasem reputację jednego z najwybitniejszych twórców École de Paris. Wczesna faza jego twórczości zdominowana była przez postimpresjonistyczną stylistykę. W latach 20. artysta zintensyfikował ekspresyjne walory swych obrazów, przyciemnił i nasycił gamę barwną, wprowadził mocne kontrasty kolorystyczne. Dynamika i płynność duktu pędzla, określanie form swobodnie kładzioną plamą barwną, rozluźniona, urozmaicona faktura - cechy te składają się na pogłębiony wyraz jego pejzażowych i portretowych kompozycji.