WIATRAKI NAD ZATOKź

Michał Gorstkin Wywiórski studiował malarstwo w Akademii monachijskiej (1883-1887) u K. Raupa i N. Gysisa oraz w pracowniach, zaprzyja¼nionych z nim, najsłynniejszych polskich "monachijczyków" Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego. Po studiach mieszkał i działał w Wielkopolsce i w Warszawie. W 1895 roku przeniósł się na dłuższy czas do Berlina. Wspólnie z Wojciechem Kossakiem odbył podróż do Hiszpanii i do Egiptu w celu przygotowania szkiców do planowanych panoram (1900). Wziął udział w namalowaniu Berezyny (1895-1896) i Bitwy pod piramidami (1901). Do projektowanej panoramy Somosierra zostały wykonane tylko szkice. W początkowym okresie jego twórczości w jego obrazach pojawiały się, zapewne pod wpływem Brandta, barwne sceny rodzajowe z targów wschodnich oraz je¼d¼cy arabscy, tatarscy i czerkiescy. Uznanie i popularność przyniosły artyście przede wszystkim malowane z wielkim mistrzostwem pejzaże rodzinnego kraju, które chętnie kupowano do dworów i rezydencji. Michał Gorstkin Wywiórski był znanym i cenionym piewcą nastrojowego, polskiego krajobrazu. Jego dość często pojawiające się na rynku antykwarycznym prace są nadal cenione i chętnie nabywane.
Prezentowane płótno z młynami wiatracznymi nad brzegiem morza nie przedstawia pejzażu polskiego. Powstało prawdopodobnie podczas dłuższego pobytu artysty w Berlinie, skąd wyjeżdżał zapewne na plenery nad Morze Północne.