PORTRET KOBIETY W WOALU, 1905

Malarz, rzeźbiarz. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1878-1882). W 1881 roku otrzymał stypendium im. Henryka Siemiradzkiego, dzięki któremu wyjechał na studia do Wiednia i Monachium. Po powrocie do kraju zamieszkał w Krakowie, gdzie często wystawiał w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych (1883-1901, 1910). Malował pejzaże, portrety, obrazy religijne i alegoryczne. Chętnie posługiwał się techniką pastelu, zwłaszcza gdy tworzył wizerunki kobiet.
Niezwykle subtelny portret kobiecy utrzymany w odcieniach sepii, ochry i ugrów należy do serii portretów muz, które artysta uwieczniał w pierwszych latach XX wieku. Kobieta zapatrzona, zadumana, zdaje się być nieobecną. Pięknie wykrojony owal twarzy, drobne usta i głębokie oczy otoczone zostały falami rudawych włosów i przejrzystej woalki.