Portret dziewczyny, lata 1920-te

Malarka. Kształciła się pod kierunkiem M.Kotarbińskiego w Szkole rysunku i malarstwa dla kobiet w Warszawie w l. 1899-1900. W 1901 odbyła kilkumiesięczne studia artystyczne w Academie de la Grande Chaumiare i w Academie Colarossi w Paryżu. Zasadniczo była jednak samoukiem, co sama chętnie podkreślała. Od 1902 wystawiała na Salonach Societe Nationale des Beaux-Arts, którego członkiem została w 1912. Uczestniczyła również w Salonach Jesiennym (d`Automne) i Tuileries, miała wiele wystaw w paryskich galeriach Drueta, Billieta, La Renaissance oraz w Monachium, Barcelonie i Pittsburgu. W 1923 odbył się pokaz jej prac w warszawskiej Zachęcie. W 1927 przyjęła obywatelstwo francuskie. Obrazy Muterowej charakteryzuje niepokój, swoisty antyestetyzm oraz dążenie do monumentalności, przejawiające się w stosowaniu dużych formatów płócien, posługiwaniu się wielkimi liniami i dużymi, niemal jednolitymi plamami barwnymi, a także rezygnacją ze szczegółów, mogących osłabić, rozerwać całość kompozycji. Interesowała ją tematyka nędzy, starości i cierpienia ludzkiego. Znana była szeroko głównie jako portrecistka, autorka wizerunków o uderzającym podobieństwie i głębi psychologicznej ujęcia. Jej modelami byli m.in. P.Clemenceau, J.Kasprowicz, L.Staf, S.Żeromski. Namalowała również wiele autoportretów.