Barki na Rodanie

Kształciła się w Szkole Rysunku i Malarstwa dla Kobiet w Warszawie. W 1901 r. osiadła na stałe w Paryżu. Swe studia artystyczne kontynuowała w Académie de la Grande Chaumiere i Académie Colarossi. Od 1902 r. uczestniczyła w Salonach paryskich. Eksponowała swe prace w wielu galeriach; jej indywidualne wystawy odbyły się m.in. w Galerie Chéron (1918), Druet (1926, 1928) i Joseph Billet (1927). W 1911 r. miał miejsce pokaz malarstwa Muter w galerii José Dalmau w Barcelonie. Artystka była blisko związana z działającą w Paryżu polską kolonią artystyczno-literacką. Włączyła się również w ruch wystawienniczy w Polsce wysyłając swe prace do warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (1902, 1904, 1909, 1910), Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (1902, 1904, 1908) i Lwowie (1903, 1905, 1910, 1913). Wzięła też udział w Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu (1929).W latach 1911-1914 podróżowała do Hiszpanii, w 1915 i 1919 zwiedzała Szwajcarię. Wiele miesięcy spędziła w Bretanii i w południowych rejonach Francji. Okres II wojny światowej spędziła w Awinionie. Po 1945 r. ponownie zamieszkała w Paryżu. Na kształtowanie się postawy twórczej Muter oddziałał początkowo symbolizm przełomu wieków, później zaś formuła syntetyzmu propagowana przez Gauguina w ramach Szkoły Pont-Aven. Inspiracje te ustąpiły miejsca fascynacji sztuką Cézanne`a, której przejawy widoczne są w geometryzującej stylistyce i zrytmizowanej strukturze pejzaży z południowej Francji. Wkrótce Muter wypracowała swój własny, oryginalny styl wyrastający z tradycji postimpresjonizmu. Z malarstwa Van Gogha przejęła wyrazisty kontur obiegający formy wydobyte szybkimi, wielokierunkowymi uderzeniami pędzla. Okres II wojny światowej artystka spędziła w Awinionie, gdzie nauczała historii sztuki i literatury w College Ste Marie. Wielokrotnie powracającym tematem jej malarstwa były wówczas widoki miasta i rozmaite ujęcia Rodanu. Po ponownym osiedleniu się w Paryżu w 1945 r. przyjeżdżała nadal do Awinionu podczas letnich miesięcy zamieszkując do 1964 r. przy Quai de la Ligne 24. W prezentowanym obrazie ukazującym fragment rybackiego portu Muter skupiła uwagę na analizie tonów błękitu i zieleni dopełnionych akcentami różów i złamanej bieli. Wzajemnie splecione, pajęcze "nitki" poszczególnych barw dostrzegalne w wydobywających formy plamach świadczą o tym, iż artystka po mistrzowsku umiała stapiać na palecie kilka pigmentów modulując ich natężenie. Wydatne impasty nabierają tu miejscami wymiarów reliefu. Wyraźny dukt pędzla nadaje wewnętrzną dynamikę statycznej kompozycji, w której regularny rytm masztów równoważy diagonale przycumowanych do nadbrzeża łodzi. Omawiane dzieło repr. jest w katalogu wystawy "École de Paris. Artyści żydowscy z Polski w kolekcji Wojciecha Fibaka", Pałac Poznańskich w Łodzi 1998 (poz. kat. 89).