PORTRET ARABA

Maurycy Apfelbaum pochodził z ubogiej rodziny chasydzkiej. W wieku 15 lat zaczął samodzielną wędrówkę po świecie. Ostatecznie trafił do Anglii gdzie początkowo studiował w Akademii Sztuki w Liverpoolu a następnie od 1905 roku w Królewskiej Akademii Sztuki w Londynie. Jako student otrzymał stypendia na dalsze studia w Holandii i we Francji. Miał także uczyć się w Wiedniu i w Niemczech. Debiutował w 1918 roku w Londynie wystawą indywidualną, nad którą patronat objął wybitny krytyk literacki i działacz żydowski z Niemiec Max Nordau. Za pacyfistyczne poglądy i niechęć do służby wojskowej został w tymże 1918 roku wydalony z Anglii. W 1921 roku wrócił do Polski i w Warszawie związał się z kręgiem Żydowskiej Wystawy Sztuki. Dużo wystawiał. Dekorował malowidłami lokal Związku Literatów i Dziennikarzy Żydowskich. Pracował jako scenograf w Teatrze Żydowskim w Warszawie. W 1927 roku osiadł w Katowicach. W 1931 roku w Katowicach i Warszawie miała miejsce pośmiertna wystawa prac artysty.
Maurycy Apfelbaum ulegał początkowo różnym tendencjom od realizmu poprzez impresjonizm na ekspresjonizmie kończąc. Najwcześniejsze (znane z reprodukcji) dzieła jak np. Portret matki z 1923 roku malowane są postimpresjonistycznie. W obrazach o tematyce żydowskiej zapewne pod wpływem grupy Jung Idysz, kolory stają się bardziej intensywne, perspektywa załamuje się, pojawiają się kontrasty światła i cienia. W innych obrazach artysta posuwał się do deformacji zbliżając się tym samym ku abstrakcji. Dalsza twórczość ma charakter realistyczny i obejmuje sceny żydowskie, pejzaże i sceny rodzajowe. W niektórych pejzażach pojawia się klasycyzująca stylizacja i rytmizacja, zaś w portretach związki z nową rzeczowością.
Już okresie międzywojennym Maurycy Apfelbaum doczekał się własnej monografii. Był artystą utalentowanym i wszechstronnym a jego twórczość zawsze cieszyła się uznaniem widzów i kolekcjonerów.
Wystawiany obraz to niewielkich rozmiarów portret araba. Malowany ze znajomością postimpresjonistycznej techniki, doskonałym wyczuciem koloru oraz dbałością o efekty fakturalne. Mężczyzna odwraca się ku widzowi jakby wyrwany z rozmowy. Znakomicie uchwycony moment i świetnie oddana atmosfera słonecznego dnia czynią przedstawienie bliskie impresjonistycznemu "łapaniu chwili".