60/42, 1960 r.

Marian Warzecha zaczął tworzyć w technice kolażu już jako nastolatek w latach 40. Pierwsze z kolażowych prac datowane są na 1946 rok. Zainteresowanie sztuką kolażu wykorzystującą odpadki, ścinki, dającą nowe życie użytym materiałom z jednej strony symptomatyczne jest dla twórczości artystów dotkniętych doświadczeniem wojny i wszechogarniającej destrukcji, z drugiej wyprzedza awangardowe koncepcje sztuki lat 60. takich jak arte povera. Początkowo jego kompozycje mają charakter surrealistyczny. Warzecha pod wpływem Maxa Ernsta tworzył mechaniczno-organiczne światy, nadając swoim pracom sugestywne tytuły jak "maszyny antropomorficzne, rośliny mechanomorficzne, krajobrazy technomorficzne" etc. Wkrótce jednak zaczyna dominować w nich geometria i wartości niemal wyłącznie abstrakcyjne. Jedyne odniesienie do rzeczywistości stanowią realne elementy, m.in. dawne rękopisy, które zarówno dla niego, jak i dla Teresy Rudowicz staną się charakterystycznym, wyróżniającym ich własny artystyczny język elementem. Z biegiem lat kompozycje Warzechy dążą do tego, co ogólnie ująć można w pojęciu "czystej formy" - poddane zostają surowym rygorom formalnym i kolorystycznym. Artysta dąży do ukazania jednolitej materii i przestrzennych relacji pomiędzy elementami kompozycyjnymi, niekoniecznie wynikających z logicznych reguł. W momencie tworzenia prezentowanej pracy, dwie dekady od powstania pierwszych collage’y, Warzecha pisał, że "formalizm jest czynnikiem artystycznym i pochodzi z wewnętrznej potrzeby porządkowania". Warto niewątpliwie dodać, że praca należy do serii kolaży, które znalazły się w USA za sprawą Felixa Landau - właściciela galerii sztuki w Los Angeles. Trzy z kolaży będących wówczas w ofercie galerii Peter Selz - kurator Museum of Modern Art - wybrał do zaprezentowania na słynnej wystawie "15 Polish Painters" w 1961 roku.

W 1948 roku rozpoczął studia na ASP w Krakowie, gdzie studiował z przerwami malarstwo i scenografię. Dyplom otrzymał w 1957. Studiował również etnografię i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1957 reaktywował "Grupę Krakowską ". Brał udział w II Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w roku 1957 oraz w Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach w roku 1966. Był również inicjatorem konwersatorium "Sztuka - Religia - Nauka", realizowanego przy wsparciu Wydziału Filozoficznego Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie w latach 1983-89. Debiut wystawienniczy artysty miał miejsce w 1956 roku, w krakowskim Domu Plastyków, w antrakcie przedstawienia "Mątwy" Witkacego firmowanego przez Teatr Cricot 2. Następne ekspozycje indywidualne odbyły się między innymi w: nowojorskiej Zabriskie Gallery (1961), rzymskiej Galleria L'Obelisco (1964), nowojorskiej Bonino Gallery (1973), krakowskiej Galerii Pi (1974), także krakowskiej Galerii Pawilon (1975, 1976), chełmskiej Galerii 72 (1977), krakowskiej Starmach Gallery (1996, 2002).


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite".