Czarne skosy, 1979

Jedna z czołowych postaci polskiej sceny artystycznej po II wojnie światowej; animator życia artystycznego, krytyk artystyczny, twórca awangardowej Galerii Krzywe Koło, malarz. Studia artystyczne odbył w l. 1946-48 w warszawskiej ASP pod kierunkiem J. Cybisa i J. Sokołowskiego. Od 1947 współpracował z Klubem Młodych Artystów i Naukowców. W okresie socrealizmu skupił się na działalności scenograficznej. W 1955 był współtwórcą Grupy 55 poszukującej nowej drogi artystycznej, zrywającej z tradycją polskiego koloryzmu i opozycyjnej wobec ekspresjonistycznej postawy spod znaku Arsenału. Uczestniczył w Wystawach Sztuki Nowoczesnej (Kraków 1948-49; Warszawa 1957, 1959). Wytyczał nowatorskie kierunki działania awangardy, należał do grona inicjatorów eksperymentalnych spotkań twórczych, takich jak Plener Koszaliński w Osiekach, Biennale Form Przestrzennych w Elblągu i Sympozjum Wrocław 70.
Prezentowany obraz, jest dziełem niezwykle kolekcjonerskim, bo należy do najlepszych, pochodzących z lat 1960., abstrakcji opartych na efektach fakturalnych i analizie malarskiej materii. Wąską chromatyczną gamę złożoną z żółcieni i brązów ożywia akcent karminu - horyzontalny łuk, który arbitralnie dzieli płaszczyznę płótna na dwie nierówne części.