Projekt kostiumu do sztuki St. I. Witkiewicza: Mątwa, 1956

Studiowała rzeźbę pod kierunkiem Xawerego Dunikowskiego w ASP w Krakowie w latach 1929-1935. W czasie studiów wstąpiła do "Grupy Krakowskiej" (1933-1937). W latach 30. współpracowała jako aktorka i scenograf z teatrem "Cricot" swego brata Józefa Jaremy i teatrem kukiełkowym Adama Polewki. W 1937 wyjechała do Paryża na Wystawę Światową i przebywała tam przez 4 miesiące. Po wojnie związała się z Grupą Młodych Plastyków, skupioną wokół Tadeusza Kantora, która w 1957 ukonstytuowała się jako nowa (druga) "Grupa Krakowska". Po wojnie uprawia malarstwo, biorąc udział we wszystkich trzech Wystawach Sztuki Nowoczesnej w Krakowie-1948-49 i w Warszawie 1957 i 1959. Współpracuje z Cricot 2 Tadeusza Kantora, gdzie projektuje scenografię i kostiumy.
"Kostiumy do Mątwy Witkiewicza [...] stanowią najpełniejszą jej wypowiedź teatralną, zrealizowaną. [...] Tworzyła kostium w podobny chyba sposób jak powstawał kostium Pierrota czy Kolombiny, środkami współczesnego malarstwa. Wiedziała, że nie może zatrzymywać się na powierzchni stosując formy, których używała w swoich obrazach-że musi do nich dojść w nowych warunkach i nowym materiale. [...] Autonomiczne kostiumy-formy nie oderwane od aktora, potęgujące jego osobistą ekspresję-oto niezmiernie rzadko trafiające się połączenie warunków scenicznych w nowoczesnym teatrze" (Tadeusz Kantor. Maria Jarema 1908-1958. Polskie dzieło plastyczne w XV-lecie PRL. Wystawa scenografii, Warszawa 1962).