Maskarada, 1942 r.

Prezentowana praca stanowi rzadko spotykany na rynku antykwarycznym przykład pracy Marii Jaremy z czasów wojennych. Lata okupacji artystka spędziła w Krakowie, gdzie do 1937 roku była aktywnym członkiem Grupy Krakowskiej. Równolegle współpracowała jako scenograf, projektantka kostiumów i aktorka w założonym przez brata, Józefa Jaremę, eksperymentalnym teatrze Cricot. Przedstawiony na gwaszu i motyw maskarady wskazuje, iż jest to praca powiązana tematyką ze spektaklami teatru Cricot, którego jednym z najważniejszych założeń było potraktowanie warstwy wizualnej spektakli za równie istotny środek przekazu jak słowo. Lata okupacji stanowiły dla artystki trudny czas, kiedy sytuacja finansowa zmusiła ją do podejmowania pracy zarobkowej m.in. jako szatniarka czy szwaczka w warsztatach Rady Głównej Opiekuńczej w Krakowie. Z tego powodu dorobek twórczy z okresu wojennego stanowi tak niewielką część wśród zachowanych prac Marii Jaremy.
Gwasz wskazuje na zainteresowanie artystki kolorem i stanowi przykład pierwszych prób odnalezienia własnych środków ekspresji w malarstwie, w którym Jarema zaczęła realizować się w końcu lat 30. Początkowo studiowała rzeźbę pod kierunkiem Xawerego Dunikowskiego, stopniowo zaczęła jednak tworzyć kompozycje rysunkowe, tempery, gwasze i akwarele. Zwrot w jej twórczości został spowodowany niewątpliwie kilkumiesięcznym pobytem w Paryżu. Początkowo prace rysunkowe Jaremy pozostawały w orbicie wpływów kubizmu, potem artystka zaczęła klarować własny język wyrazu artystycznego, dochodząc w końcu do najbardziej charakterystycznych, balansujących na granicy sztuki abstrakcyjnej i figuratywnej, kompozycji złożonych z przenikających się, dynamicznie zakomponowanych na płaszczyźnie organicznych figur.