Kompozycja II, 1957

Polska malarka, rzeźbiarka i scenografka, uczennica Xawerego Dunikowskiego na krakowskiej ASP. Represjonowana przez władze II Rzeczypospolitej za swoje lewicowe poglądy i działalność polityczną. Współzałożycielka awangardowej Grupy Krakowskiej (1930). Była aktorką i scenografem w teatrze Cricot i teatrze kukiełkowym Adama Polewki. W czasie II wojny była szatniarką w kawiarni Domu Plastyków, pracowała także w warsztacie lalek artystycznych Rady Głównej Opiekuńczej w Krakowie. Po wojnie współpracowała z grupą artystów skupionych wokół Tadeusza Kantora i jego Cricot 2. Była pierwszą żoną Kornela Filipowicza. Za lewicowe poglądy i działalność polityczną była wraz z innymi członkami grupy represjonowana przez władze, m. in. czasowo pozbawiono ją członkostwa w Związku Plastyków.
Przed wybuchem II wojny światowej zajmowała się głównie rzeźbą, którą po wojnie porzuciła na rzecz malarstwa. Tworzyła obrazy abstrakcyjne. Od 1951 wykonywała monotypie, a technikę tę łączyła niekiedy z farbami olejnymi i temperami. W centrum zainteresowań artystki znajdowała się postać ludzka, jej miejsce w przestrzeni, a także przedstawienie ruchu w obrazie.