FORMY, 1957

W latach 1929- 35 studiowała w krakowskiej ASP na Wydziale Rze¼by pod kierunkiem X. Dunikowskiego. Przed wojną należała do Grupy Krakowskiej, zaś po 1945 - do Grupy Młodych Plastyków oraz reaktywowanej drugiej Grupy Krakowskiej. Uczestniczyła we wszystkich trzech Wystawach Sztuki Nowoczesnej. Współpracowała też z prowadzonym przez jej brata Józefa Jaremę teatrem Cricot oraz powojennym teatrem Cricot 2, dla których projektowała kostiumy i scenografię. Najwybitniejsze dzieła malarskie Jaremy powstały jednak w ciągu zaledwie kilku lat poprzedzających przedwczesną śmierć. Od kiedy w 1951 wykonała swoją pierwszą monotypię, tworzyła prace sytuujące się poza wszelkimi konwencjami i nakazami obowiązującego wówczas socrealizmu. Fascynowała ją postać ludzka, jej miejsce w przestrzeni, a także przedstawienie ruchu w obrazie. Wyrazem tych zainteresowań są cykle: Postacie, Figury, Głowy, Chwyty (1953), Wyrazy (1954-57), Filtry, Penetracje, Rytmy (1957-58). Należące do nich prace wykonane zostały ulubioną przez artystkę wspomnianą techniką monotypii, którą czasami łączyła z olejem, temperą, sporadycznie też stosowała lakiery.