SCHODY, 1973

Studiowała w warszawskiej akademii w pracowniach profesorów Stefana Płużańskiego i Michała Byliny. W roku 1962 uzyskała dyplom. Miała około 60 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, wzięła też udział w około dwustu wystawach zbiorowych - ogólnopolskich i międzynarodowych (m.in. VII Biennale w Sao Paulo). Artystka za swoją twórczość była wielokrotnie nagradzana: otrzymała m.in. Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1964), I nagrodę za cykl pejzaży na wystawie Płock i region płocki w malarstwie (1966), Grand Prix na II Triennale Sztuki Metaforycznej w Łodzi (1978). Prace Anto znajdują się w kolekcjach prywatnych i zbiorach muzealnych w Polsce (Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Muzeum w Białymstoku) i za granicą (Muzeum Sztuki Współczesnej w Sztokholmie, Muzeum Del Santo w Padwie). W roku 2004 ukazała się książka pod redakcją Małgorzaty Bocheńskiej, stanowiąca wywiad-rzekę przeprowadzony z artystką.