Hiob, 1935 r.

"Wszystko w sztuce Szwarca było nowatorskie; Marek nigdy nie bazował na utartych środkach wyrazu i nigdy nie stworzył pracy, która nie zrodziłaby się z wewnętrznej potrzeby stworzenia odpowiedniej formy dla koncepcji, która była owocem jego głębokiego życia wewnętrznego."
Louis Vauxcelles, Artistes Juifs, "Le Triangle" Editions, Paryż 1932

Marek Szwarc był jednym z najwybitniejszych twórców polsko-żydowskich I połowy XX wieku zamieszkałych w Paryżu. Współtworzył grupę Jung Jidysz, inspirującą się ekspresjonizmem niemieckim oraz twórczością Marca Chagalla. Wiązany jest także ze środowiskiem École de Paris. W 1910 roku artysta zaczął pobierać nauki w paryskim École des Beaux Arts i zamieszkał w rezydencji artystycznej La Ruche wraz z Fernandem Legerem, Chaimem Soutinem i Amadeo Modiglianim. W Paryżu, do którego powrócił na stałe po II wojnie światowej, wykształcił swój indywidualny język artystyczny oparty na pełnym ekspresji i stosunkowo naiwnym przedstawieniu postaci. Tworzył w drewnie, kamieniu i brązie, podejmując przede wszystkim tematykę biblijną. Ze wspomnień mu współczesnych wiemy, że jego paryskie atelier oprócz portretów członków rodziny mieściło pierwszą rzeźbę Szwarca - "Ewę", która została wystawiona na Salonie Jesiennym w 1913 roku oraz wiele starotestamentowych postaci. Przyjaciel artysty, Meyer Levin, tak oto opisał pracownię rzeźbiarza: "Niedługo po odwiedzinach w pracowni Szwarca i po pierwszym zachwycie nad jego rzeźbami zauważyłem, że jego pierwszą paryską pracą była starotestamentowa Ewa. W jego małym atelier byliśmy otoczeni postaciami biblijnymi, takimi jak Abraham czy Mojżesz. Na ścianach znajdowały się portrety rodzinne z wcześniejszych lat twórczości, gdy Marek przede wszystkim rozwijał swoją twórczość malarską. (…) W trakcie naszej wieloletniej przyjaźni byłem świadkiem powstania wielu z jego rzeźb. Widziałem ponowne narodziny starotestamentowych postaci, wykonywanych z narastającym żarem twórczym" (Meyer Levin, Marek Szwarc 1892-1958, Paryż 1960, s. nlb.).
Prezentowana praca przedstawia postać Hioba, starotestamentowego bohatera, którego cierpienie stanowi nośny motyw w sztuce i literaturze. Życie Hioba stało się przedmiotem zakładu pomiędzy Bogiem a szatanem, w wyniku którego Hiob utracił swoją rodzinę i majątek oraz został dotknięty trądem. W obliczu próby i towarzyszącego jej cierpienia tytułowy Hiob zachował pełną wytrwałości i męstwa postawę, a jego wierność została nagrodzona przywróceniem zdrowia i potomstwa. W prezentowanej pracy Hiob ugina się pod ciężarem cierpień fizycznych, skłaniających go do pełnego bólu wołania: "Dlaczego nie umarłem po wyjściu z łona, nie wyszedłem z wnętrzności, by skonać?" (Hi 3, 11). Sugestywność motywu cierpienia oddaje schematycznie przedstawione ciało ludzkie, które artysta wygiął w łuk. Od ciała, ograbionego już z witalności, odchodzą zwinięte kończyny i wygięte ręce, a twarz pozbawiona została wyraźnych rysów. Ogrom agonii starotestamentowego bohatera unaocznia także chropowata powierzchnia rzeźby, która obrazuje stan ciała dotkniętego trądem. Być może oszczędność formy umożliwia najintensywniej przeżyć ogrom hiobowego cierpienia.

Marek Szwarc - malarz i rzeźbiarz urodzony w 1892 r. w Zgierzu. W latach 1911-1914 studiował na paryskiej Ecole des Beaux Art., w okresie tym mieszkał w dzielnicy Montparnasse, ówcześnie zdominowanej przez skupisko artystów zamieszkujących tzw. "La Ruche". Tam poznał kluczowych artystów paryskiej bohemy Chagalla, Soutine’a, Kislinga, Pascina, którzy wpłynęli na formalne aspekty jego twórczości. Swoje pierwsze rzeźby wykonywał w najtańszych materiałach, głównie w glinie. Jeszcze w 1913 wystawił swoją pierwszą dużą rzeźbę, zatytułowaną „Ewa” na Salonie Jesiennym. W rok później powrócił do Polski, ze względu na wojenną zawieruchę zmuszony został do pozostania w kraju, zaś w 1919 r. odszedł od wyznania judaistycznego na rzecz katolicyzmu. Wydarzenie to, było także punktem zwrotnym w jego twórczości, spowodowało odejściem od impresjonizmu ku ekspresjonizmowi, z dominującymi motywami biblijnymi i nowotestamentowymi. W latach 1919-1921 należał do awangardowej grupy "Jung Idysz".W 1920 powrócił do Paryża, wtedy też i w kolejnej dekadzie miały miejsce jego największe wystawy. Po II wojnie światowej, w której brał udział jako żołnierz w szeregach polskiej armii, niemal całkowicie poświecił się rzeźbie, w kamieniu i drewnie oraz odlewach w brązie. Zmarł w 1958 r. w Paryżu.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.