WNĘTRZE, OK. 1982

W 1966 ukończył ASP w Warszawie, w pracowni malarstwa M. Byliny. Jest profesorem ASP. Uprawia malarstwo i grafikę. W latach 1968-74 współpracował i wystawiał wspólnie z W. Szamborskim. Jego obrazy z lat 70 noszą znamiona nowej figuracji. Drażniąca, czasem wręcz kakofoniczna kolorystyka i nonszalancki sposób malowania demonstrowały krytyczne nastawienie do współczesnych zjawisk społecznych oraz do zastanych w chwili debiutu tendencji w sztuce. Ukazywał świat nieupiększony, ośmieszał ludzkie przywary. W okresie pó¼niejszym sztuka artysty staje się mniej agresywna, a bardziej refleksyjna - kompozycje są uporządkowane, powściągliwe, klarowne, niekiedy wręcz uderzające lapidarnością. Od lat 80, M. Sapetto komentuje w swych obrazach rzeczywistość społeczno-polityczną: "Okrągły stół" (1995), "Hyde Park", "Pęknięte lustro" (1996). W stanie wojennym malarz związał się z ruchem kultury niezależnej. Był inicjatorem akcji "Walizka" - wystaw w prywatnych pracowniach i mieszkaniach, poza oficjalnym obiegiem życia artystycznego; pokazywano na nich przewożone w walizkach miniatury (20 x 30 cm) powstałych wcześniej prac malarskich. Za swoją twórczość otrzymał w roku 1983 Nagrodę Komitetu Kultury Niezależnej.