Pejzaż francuski, 1922 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Polska

Marcin Samlicki to przykład utalentowanego malarza, który z powodzeniem zajmował się także krytyką artystyczną. Edukację odebrał w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Unierzyskiego, Józefa Mehoffera, Jana Stanisławskiego i Jacka Malczewskiego. Współtworzył młodą krakowską bohemę artystyczną – zakładał kabaret „Zielony Balonik” w 1905 roku, a cztery lata później organizował strajk studentów, który miał nakłonić władze uczelni do zmiany programu.
Samlickiego łączy się ze szkołą Stanisławskiego. Artysta uprawiał malarstwo pejzażowe w duchu modernizmu i parokrotnie wyprawiał się za granicę, skąd przywoził plenerowe studia: w 1908 roku wyjechał do Włoch, w 1910 przebywał w Paryżu i Bretanii. Porzuciwszy życie w Krakowie, w 1912 wyruszył do Francji, aby studiować w stołecznej Académie de Grande la Chaumière. W kolejnych latach powstawało wiele widoków z różnych regionów Francji. W trakcie I wojny światowej oraz później utrzymywał bliskie kontakty z polską kolonią artystyczną nad Sekwaną: Olgą Boznańską, Tadeuszem Makowskim, Władysławem Mickiewiczem i Władysławem Ślewińskim. W swoim okresie paryskim uprawiał krytykę artystyczną, publikując na temat sztuki polskiej we Francji w „Rydwanie”, „Kurierze Literacko-Naukowym” czy „Sztukach Pięknych”. Swoje prace prezentował na licznych wystawach w Paryżu i w Polsce. Od 1929 roku zamieszkał na stałe w rodzinnej Bochni.
Prezentowana praca pochodzi z francuskiego epizodu Samlickiego. Przedstawia nieznaną krainę geograficzną, lecz rodowód artystyczny płótna jest łatwy do uchwycenia. Artysta wypowiadał się w poetyce koloryzmu, ufundowanej na doświadczeniu twórczości Paula Cézanne’a oraz Pierre’a Bonnarda. Niekiedy pejzaże Samlickiego bliskie są rozwiązaniom przestrzennym i palecie barwnej z twórczości Tadeusza Makowskiego. Prezentowana praca posiada złożony układ przestrzenny, przywodzący na myśl prowansalskie krajobrazy Cézanne’a, w których plamy czystej barwy i ich wzajemne stosunki powodują wrażenie oddalenia przedmiotów. Subtelna kolorysta płótna Samlickiego i plastyczne korony drzew przywodzą na myśl pejzaże Pierre-Auguste’a Renoira z Lazurowego Wybrzeża.

Studiował w krakowskiej ASP - na kursie u Jana Stanisławskiego. Studiując, należał do bohemy artystycznej Krakowa, dla której miejscem spotkań stała się kawiarnia “Jama Michalika” z kabaretem “Zielony Balonik” (1905 r.). Od 1912 roku studiował w Academie de Grande la Chaumiere w Paryżu; pisał stamtąd korespondencje na temat życia artystycznego stolicy Francji do pism krajowych. Przez kilka lat mieszkał w Sevres, skąd podróżował do Francji i Belgii. W 1928 roku powrócił na stałe do Polski - zamieszkał w rodzinnej Bochni i stał się jednym z najwytrwalszych animatorów kultury tego miasta - w maju 1945 roku brał udział w “Wystawie Plastyków Bocheńskich” (obok Ł. Bildwina, F. Cieślika, S. Fischera, K. Gulika, W. Kasprzyka, J. Kluski, K. Mien, B. Serwina). Malował widoki z Francji, świetliste pejzaże, także portrety.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.