Kierowca popatrzył na potrąconego potem błyskawicznie dodał gazu i uciekł, 2000 r.

"Marcin Maciejowski posługuje się obrazami zaczerpniętymi ze świata nieistniejącego, który mimo to posiada zdolność kształtowania na swoje podobieństwo realnej rzeczywistości. Nie musimy szukać go w wirtualnej przestrzeni. Wystarczy, czekając na tramwaj, popatrzeć na wystawę kiosku z gazetami. Świat ten kreuje reklama, telewizja, kolorowe pisemka (tanie lub droższe) i chociaż poza nimi go nie ma, wiara w jego materialną faktyczność jest tak wielka, że wpływa na naszą codzienność. Uwiarygodnia się bardzo konkretnymi cytatami z rzeczywistości, wtapiając je w swoją nieistniejącą narrację. [...] Cytowany przez Maciejowskiego świat jest tak wyrazisty, że pozornie wydać się może sam w sobie gotowym dziełem sztuki. Najważniejszym odkryciem artysty jest namalowanie go przy użyciu swego rodzaju `wizualnej oczywistości`, która zawiera w sobie kwintesencję przemian estetycznych lat 90-tych."
Andrzej Szczerski, z katalogu wystaw: Sport i pielęgnacja, III-V 2000 i Polska, IV-V 2001, Galeria Zderzak, Kraków, 2000. Studiował Wydziale Grafiki krakowskiej ASP.

Członek grupy Ładnie. W 2003 został laureatem nagrody Paszportu Polityki "za dowcip oraz nowatorskie wykorzystanie stylistyki mediów reklamy do opisu współczesnych obyczajów polskich". W epoce kryzysu narodowych symboli i znaków, na fali przemian w latach 90 postawił niezwykle dociekliwa i sugestywna diagnozę społeczeństwa posttotalitarnego (m.in. subkulturowego zjawiska dresiarzy), przyjmując postawę krytycznej afirmacji i zaangażowanego dystansu.