115 Ciosów, 1999 r.

Prezentowana praca powstała we wczesnym etapie twórczości, ale widoczne są w niej cechy charakterystyczne dla Maciejowskiego. Należy do nich migawkowość ujęcia postaci, jej schematyzm, prostota komunikatu składające się na oryginalny styl artysty. Napisy objaśniają to, co namalowane, a swoją lapidarnością nawiązują do języka reklam, plakatu. Jeśli chodzi o proces twórczy, to malarz zwykle nawiązuje do zdjęć z gazet, tygodników, bardzo często sam fotografuje, kopiuje lub modyfikuje zdjęcia, które go w jakiś sposób zainspirują.
Malarstwo Maciejowskiego stanowi krytyczną, ironizującą reakcję na kapitalistyczną rzeczywistość Polski po 1989 roku. Redukcyjny, szablonowy sposób malowania realistycznych scen z życia codziennego artysta łączy z tematyką dotykającą potocznej rzeczywistości. Transponuje na język malarski reklamy z popularnych czasopism, telewizji i miejską anty estetykę, łącząc je z naiwno ironicznymi napisami, w komiksowy sposób komentującymi temat, który został przedstawiony na płótnie. Hiperrealizujące kompozycje Maciejowskiego są jasne i czytelne dla szerokiej grupy odbiorców, a jego narracyjna estetyka odwołuje widza do współczesnej kultury wizualnej. W 2003 roku artysta został uhonorowany Paszportem Polityki za "dowcip oraz nowatorskie wykorzystanie stylistyki mediów reklamy do opisu współczesnych obyczajów polskich". Obecnie to jeden z najważniejszych malarzy dotykających tematyki rodzimej transformacji. W swoich obrazach ironizuje z pozorowanego zwycięstwa neoliberalnej propagandy sukcesu, pogłębiających się nierówności społecznych i miałkości konsumpcjonizmu. W efekcie tworzy spójną koncepcję estetyczną, pełną wyszukanego cynizmu i zjadliwej ironii, nie pozbawioną poczucia humoru rodem z Latającego Cyrku Monty'ego Pytona. W 2010 roku odbyła się jego indywidualna wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie, którą zobaczyło aż 15 tysięcy osób.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.