"La Valletta, Malta" , 2003 r.

Stach Szabłowski pisał: „Dyskurs na temat Maciejowskiego jest ułożony od dawna. Maciejowski jest realistą. Maciejowski jest rodzajowym malarzem obrazującym współczesne gesty, pozy, a nawet język. Agata Jakubowska pisała o nim jako autorze wielkiego 'szkicu obyczajowego', porównywała go z Baudelaire’em, figurą 'malarza życia nowoczesnego'; inni wspominali o Balzaku i 'komedii ludzkiej'. O Maciejowskim mówiło się jako o malarzu narracyjnym, opowiadaczu anegdot. To wszystko z grubsza jest prawdą, tak kiedyś, jak i teraz, bo przecież Maciejowski robi wciąż 'to samo'. Maluje sceny z życia. Jest malarzem tematycznym: życie płynie, więc ten temat się nie wyczerpuje, nie da się go wymalować do końca”.

Marcin Maciejowski był jednym ze współtwórców grupy „Ładnie”, powstałej na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1996 roku. W skład formacji oprócz Maciejowskiego wchodzili: Wilhelm Sasnal, Rafał Bujnowski, Marek Firek i Józef Tomczyk. Grupa negowała akademicki system nauczania. Zaistniała jako kolektyw artystyczny realizujący sarkastycznoabsurdalne akcje, podczas których prezentowano obrazy, filmy, grano muzykę, rozdawano nagrody. Wśród bezpośrednich inspiracji dla twórczości grupy wymienia się neodadaizm, Łódź Kaliską i Luxus. Wspólną działalność artyści zakończyli w 2001 roku, ale w twórczości każdego z nich nadal pojawiają się motywy widoczne w obrębie kolektywu „Ładnie”. Malarstwo Maciejowskiego stanowi krytyczną, ironizującą reakcję na kapitalistyczną rzeczywistość Polski po 1989 roku. Redukcyjny, szablonowy sposób malowania realistycznych scen z życia codziennego artysta łączy z tematyką dotykającą potocznej rzeczywistości. Transponuje na język malarski reklamy z popularnych czasopism, telewizji i miejską antyestetykę, łącząc je z naiwno-ironicznymi napisami, w komiksowy sposób komentującymi temat, który został przedstawiony na płótnie. Hiperrealizujące kompozycje Maciejowskiego są jasne i czytelne dla szerokiej grupy odbiorców, a jego narracyjna estetyka odwołuje widza do współczesnej kultury wizualnej. Stach Szabłowski pisał: „Dyskurs na temat Maciejowskiego jest ułożony od dawna. Maciejowski jest realistą. Maciejowski jest rodzajowym malarzem obrazującym współczesne gesty, pozy, a nawet język. Agata Jakubowska pisała o nim jako autorze wielkiego 'szkicu obyczajowego', porównywała go z Baudelaire’em, figurą 'malarza życia nowoczesnego'; inni wspominali o Balzaku i 'komedii ludzkiej'. O Maciejowskim mówiło się jako o malarzu narracyjnym, opowiadaczu anegdot. To wszystko z grubsza jest prawdą, tak kiedyś, jak i teraz, bo przecież Maciejowski robi wciąż 'to samo'. Maluje sceny z życia. Jest malarzem tematycznym: życie płynie, więc ten temat się nie wyczerpuje, nie da się go wymalować do końca”. W 2003 roku artysta został uhonorowany Paszportem „Polityki” za „dowcip oraz nowatorskie wykorzystanie stylistyki mediów reklamy do opisu współczesnych obyczajów polskich”. Obecnie to jeden z najważniejszych malarzy komentujących lata rodzimej transformacji, dla którego pozorowane zwycięstwo neoliberalnej propagandy sukcesu jest tak samo nieistotne, jak pogłębiające się nierówności społeczne i miałkość konsumpcjonizmu. W efekcie tworzy spójną koncepcję estetyczną, pełną wyszukanego cynizmu i zjadliwej ironii, niepozbawioną poczucia humoru rodem z „Latającego Cyrku Monty’ego Pytona”.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.