Nowe sacrum, 1993 r.

"Na tle licznych prac Więcek związanych z żywiołami ziemi i powietrza tytuły bezpośrednio nawiązujące do architektury pojawiają się niezwykle rzadko. Wyjątkiem są 'Mosty' (1976), 'Tunele' (1976), 'Pomnik Granicy Miasta' (1978, czyli stojący na rogatkach Zielonej Góry tzw. witacz betonowy wykonany podczas Sympozjum Złotego Grona) czy seria 'Nowy Jork - Wieże' (1989). 'Katedrami' nazywała Magdalena Więcek kompozycje z cyklu 'Sacrum' (1972-73). Nie zawsze jednak krytycy dopatrywali się w łukowatych kształtach bezpośrednich odniesień do gotyckich katedr; jeśli już posługiwano się językiem architektonicznym w analizie tych rzeźb, to bliższym architekturze nowoczesnej. Jak pisał o cyklu 'Sacrum' Andrzej Osęka, rzeźby wspinają się 'ku górze płynnymi, czytelnymi łukami. Wydaje się, że rozpoznajemy parabole, odcinki sinusoidy. Taniec form (...) przywodzi na myśl struktury samonośne w budownictwie współczesnym, rytm wielkich wijących się estakad na autostradach, mostów - gdzie imponuje nam skala, lecz także i idealna równoległość dwóch biegnących obok siebie gigantycznych wstęg betonu'. Tę ostatnią uwagę można odnieść bezpośrednio do 'Sacrum V' (1973), kompozycji złożonej z dwóch łukowato wygiętych blach. Niezależnie od skojarzeń, bądź to z krzyżowymi sklepieniami gotyckich katedr, bądź z nowoczesnymi hiperbolami paraboidalnymi, cykl 'Sacrum' stał się przyczynkiem do rozważań o powinowactwach między architekturą a rzeźbą w twórczości Magdaleny Więcek. W tekście do katalogu towarzyszącemu dużej wystawie artystkii w Muzeum Narodowym w Poznaniu (1974) Jerzy Olkiewicz argumentował: 'Ta rzeźba nie ma nic wspólnego z kameralnością. Łatwo ją powiązać z przestrzenią, architekturą, zielenią. Z codziennym życiem i obcowaniem człowieka w środowisku miejskim. (...) Monumentalność niekoniecznie oznacza budowanie pomnika. Monumentalną staje się forma zwarta, stabilna, dobrze wyważona w skali. Magdalena miała i ma nadal tęsknoty do budowania takich form. Tęsknoty do konstrukcji form statycznych, które mimo swojej stabilności przekazują element ekspresji - poprzez napięcia bliższe architekturze niż rzeźbie. Najlepszym przykładem jest cykl kompozycji nazwanych 'SACRUM'. Nazwa bardziej robocza to 'moje katedry', modele form przeznaczonych do przestrzennego współuczestniczenia w życiu dużych skupisk miejskich'".
Gabriela Świtek, "Gdzie stawiać formy?" Rzeźby Magdaleny Więcek wobec architektury [w:] Magdal ena Więcek. Działanie na oko, katalog monograficznej wystaw y w Zachęcie, Warszawa 2016, s. 36-37

Studiowała malarstwo w PWSSP w Sopocie pod kierunkiem Mariana Wnuka i rzeźbę w warszawskiej ASP. Dyplom uzyskała w 1952 roku w pracowni Franciszka Strynkiewicza. W tym samym roku debiutowała rzeźbą Górnicy. Wystawiała w pierwszej połowie lat 50 w Zachęcie na Ogólnopolskich Wystawach Plastyki, w 1955 roku wzięła udział w Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale. Pierwszą wystawę indywidualną miała w 1960 r. w Galerii Krzywe Koło w Warszawie. W latach 1966-1982 pracowała w ASP w Poznaniu, w latach 1983-1984 wykładała w ASP w Hadze. Zaczęła także twórczą pracę za granicą. W 1986 r. i w latach następnych odbyła kilkumiesięczne podróże do Nowego Jorku, gdzie powstały liczne cykle rysunkowe i projekty rzeźb. Tworzyła w Warszawie i Berlinie. Zmarła nadle w grudniu 2008 podczas podóży do Egiptu.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.