Mosty, 1976 r.

"Rytmy przestrzennych struktur przywodzą na myśl modele gigantycznych kompozycji przestrzennych, gdzie człowiek - mały i niepozorny - byłby zarazem pełny, wzbogacony o metafizyczne niemal uczucie obcowania z wielkością, z wartościami nadrzędnymi, przerastającymi go, a jednocześnie uwznioślającymi i budzącymi podniosłe przeżycia duchowe".
Magdalena Hniedziewicz

Magdalena Więcek była wybitną rzeźbiarką, jedną z najbardziej cenionych polskich artystek. Janusz Bogucki w 1983 roku określił Magdalenę Więcek, Alinę Szapocznikow oraz Alinę Ślesińską mianem "gwiazd odradzającej się nowoczesnej rzeźby polskiej" (J. Bogucki, Sztuka Polski Ludowej, Warszawa 1983, s. 290). Jej twórczość charakteryzowała się ciągłymi zmianami obieranych kierunków artystycznych oraz eksperymentami z materiałami. Artystka w latach 1945-49 studiowała malarstwo i rzeźbę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie, natomiast w latach 1949-52 kontynuowała naukę na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Więcek była artystką poszukującą. Przeszła drogę od rzeźb realistycznych, wykonywanych w gipsie i betonie, poprzez struktury nawiązujące do natury i jej form, po kompozycje spod znaku abstrakcji związane ze światem idei. Oprócz rzeźby monumentalnych i kameralnych w dorobku artystki znajdują się także rysunki, gwasze oraz fotografie.

Magdalena Więcek była twórczynią, która sztukę utożsamiała z życiem, a jej twórczość była motywowana dążeniem do nadania istnieniu głębszego sensu. Artystka unikała tłumaczenia swoich prac, opatrywania ich autorskim komentarzem. Dążyła do tego, by za pomocą swoich realizacji przekazywać to, co uważała za najistotniejsze. Pragnęła, aby jej rzeźby były nieinwazyjne, stawały się naturalnym elementem otoczenia, częścią rzeczywistości. W swoich kameralnych realizacjach kierowała się natomiast dążeniem do zaprezentowania możliwości takich materiałów jak brąz, aluminium czy stal.

Więcek, podobnie jak jej realizacje, cechowała silnie zarysowana twórcza osobowość. Pasja, z jaką tworzyła, widoczna jest na licznych fotografiach autorstwa Marka Holzmana - wnikliwego obserwatora twórczości Magdaleny Więcek. Powstała w ten sposób dokumentacja stanowi unikalne źródło wiedzy na temat kreowania rzeźb, a także twórczego działania rzeźbiarki. Wiele z wykonanych zdjęć przedstawia rzeźbiarkę w czasie rozmów z robotnikami, w industrialnych przestrzeniach fabryk, na tle padających z piły iskier, w ochronnych okularach.

Prace Więcek cechuje monumentalność, budowana niekoniecznie poprzez skalę dzieł, ale za sprawą wyważenia formy oraz silnego zaakceptowania statyczności. Prezentowana praca "Mosty" stanowi znakomity przykład owych dążeń artystycznych. Abstrakcyjne bryły pozbawione są wszelkiej dekoracyjności. Syntetyczna forma, prostota materiału oraz wyczuwalny geometryczny ład nadają pracy surowy charakter. Dwa skrzyżowane elementy można odczytywać jako pewnego rodzaju znak, nieskomplikowany i lapidarny, jednak wywołujący szereg skojarzeń oraz emocjonalną reakcję. Powierzchnia idealnie współgra z formą realizacji. Zdaje się zapraszać do dotyku i poprowadzenia dłoni zgodnie z kształtem obiektu. W efekcie forma rzeźby zdaje się skłaniać zarówno do wizualnego odczuwania pracy, jak i sensorycznego. To połączenie i harmonia pomiędzy tymi dwoma elementami, formą oraz fakturą, nadają "Mostom", oraz innym realizacjom Więcek, dostojny charakter. Jak zauważa Magdalena Hniedziewcz: "Czyta się bowiem w twórczości spokojną, choć bynajmniej nie bezosobową i chłodną opowieść o człowieku, o jego duchowych potrzebach, jego tęsknocie do wielkości, do patosu nawet, mimo że rzeźby te patosu właśnie zupełnie są pozbawione" (Magdalena Hniedziewicz, Plastyka. Przestrzeń, wrażliwość i racjonalizm, Kultura, 1977, s. 5-6, [w:] Magdalena Więcek, [red.] Anna Maria Leśniewska, Orońsko 2013, s. 114).


Studiowała malarstwo w PWSSP w Sopocie pod kierunkiem Mariana Wnuka i rzeźbę w warszawskiej ASP. Dyplom uzyskała w 1952 roku w pracowni Franciszka Strynkiewicza. W tym samym roku debiutowała rzeźbą Górnicy. Wystawiała w pierwszej połowie lat 50 w Zachęcie na Ogólnopolskich Wystawach Plastyki, w 1955 roku wzięła udział w Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale. Pierwszą wystawę indywidualną miała w 1960 r. w Galerii Krzywe Koło w Warszawie. W latach 1966-1982 pracowała w ASP w Poznaniu, w latach 1983-1984 wykładała w ASP w Hadze. Zaczęła także twórczą pracę za granicą. W 1986 r. i w latach następnych odbyła kilkumiesięczne podróże do Nowego Jorku, gdzie powstały liczne cykle rysunkowe i projekty rzeźb. Tworzyła w Warszawie i Berlinie. Zmarła nagle w grudniu 2008 podczas podróży do Egiptu.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.