Forma II, 1972 r.

WYSTAWIANY:
- Nowoczesne lata 50., Gaga Galeria, Warszawa, 10.07-4.09.2009
- Magdalena Więcek. Działanie na oko, Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki Warszawa, 16.02-14.04.2016

LITERATURA:
- Katalog wystawy, Nowoczesne lata 50., Gaga Galeria, Warszawa, s.nlb. (il.)

"Forma II" jest jedną z pierwszych rzeźb, które Magdalena Więcek wykonała w kamieniu. Artystka, kiedy pracowała w kamieniu, ograniczała się do minimalnej interwencji w tworzywo. Za cel obierała sobie przede wszystkim wydobycie nie
zawsze jasnych oraz czytelnych walorów materiałów. Jak zauważyła Anna Maria Leśniewska, artystka tworzyła "wydobywając niepowtarzalne znamię, którym naznaczony jest każdy kamień, traktując go już w stanie naturalnym jako dzieło sztuki"
(Anna Maria Leśniewska, Magdalena Więcek. Przestrzeń jako narzędzie poznania, Orońsko 2013, s. 94). Znamienny zdaje się fakt, iż autorka nazwała jeden ze swoich cyklów "Dialog z kamieniem". Zaprezentowana rzeźba swoją formą oraz materiałem,
czerwono-białym granitem, przypomina wykonaną w tym samym roku kompozycję nawiązującą do struktur malarza Aleksandra Kobzdeja, formowanych z masy plastycznej. Rzeźba ta została umieszczona na grobie artysty, który znajduje się na
Cmentarzu d. Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Jak zaznacza Anna Maria Leśniewska, adoracja, z jaka artystka traktuje kamień zbliża jej twórczość do abstrakcji organicznej. Powstające spod jej dłuta realizacje stawały się częścią świata biologicznego, a prostota i zwięzłość form sprowadzały je do abstrakcyjnego znaku. Za cel autorka obrała sobie uchwycenie istoty kawałka kamienia, z którym przyszło jej pracować w danym momencie. Krytyczka opowiada w biografii artystki, iż twórczości Więcek charakteryzuje także mnogość inspiracji: "Dla Więcek nie istniał konkretny motyw, kształt, do którego się stale odwoływała. Kamień stanowił odpowiednik praformy, był w tym samym stopniu powodem, co rezultatem jej pracy twórczej" (Anna Maria Leśniewska, Magdalena Więcek. Przestrzeń jako narzędzie poznania, Orońsko 2013, s. 94).
Trafnie formy wychodzące z pracowni Więcek opisała Magdalena Hniedziewicz: "[Rzeźby Więcek] Są znakiem ograniczonym do najniezbędniejszych elementów, lapidarnym i prostym, a jednocześnie pełnym i nabrzmiałym znaczeniami. Wykonane z trwałych materiałów nie epatują widza ekspresją faktury, są wypolerowane, gładkie. Ich powierzchnia jest różnie prosta i równie pełna zarazem, jak ich forma. Jest powierzchnią materialną, poddającą się dotykowi, prowadzącą rękę w zgodzie z formą. Rzeźby Magdaleny Więcek dają się oglądać dłonią równie dobrze jak wzrokiem. Więcej, prowokują do takiego oglądu, sprawiają wrażenie, że dopiero bliski i zmysłowy kontakt pozwoli odczytać je w pełni i do końca zrozumieć. Czy do końca - tego nie jestem pewna. Czyta się bowiem w twórczości Magdaleny Więcek spokojną, choć bynajmniej nie bezosobową i chłodną opowieść o człowieku, o jego duchowych potrzebach, jego tęsknotach do wielkości, do patosu nawet, mimo że rzeźby te patosu zupełnie są pozbawione. Gładko wypolerowane, kamienne bryły stają się cenne - cenne przez włożoną w ich powstawanie myśl, uczucie i pracę" (Magdalena Hniedziewicz, Przestrzeń wrażliwości i racjonalizmu, [w:] Magdalena Więcek. Przestrzeń jako narzędzie poznania, red. Anna Maria Leśniewska, Orońsko 2013, s. 114).
W latach 70. Magdalena Więcek była już uznaną artystką, której prace znała zarówno polska, jak i zagraniczna publiczność. Pod koniec lat 60. kilka z realizacji autorki zostało pokazanych na wystawie "25 lat rzeźby warszawskiej" w Galerii Zachęta. Niedługo po
powstaniu zaprezentowanej rzeźby artysta została nagrodzona II nagrodą na Biennale Dantesco w Rawennie, a dwa lata później otrzymała Grand Prix Internazionale de la Contemporanea d’Art Principauté de Monaco.

Studiowała malarstwo w PWSSP w Sopocie pod kierunkiem Mariana Wnuka i rzeźbę w warszawskiej ASP. Dyplom uzyskała w 1952 roku w pracowni Franciszka Strynkiewicza. W tym samym roku debiutowała rzeźbą Górnicy. Wystawiała w pierwszej połowie lat 50 w Zachęcie na Ogólnopolskich Wystawach Plastyki, w 1955 roku wzięła udział w Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale. Pierwszą wystawę indywidualną miała w 1960 r. w Galerii Krzywe Koło w Warszawie. W latach 1966-1982 pracowała w ASP w Poznaniu, w latach 1983-1984 wykładała w ASP w Hadze. Zaczęła także twórczą pracę za granicą. W 1986 r. i w latach następnych odbyła kilkumiesięczne podróże do Nowego Jorku, gdzie powstały liczne cykle rysunkowe i projekty rzeźb. Tworzyła w Warszawie i Berlinie. Zmarła nagle w grudniu 2008 podczas podróży do Egiptu.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.