Z cyklu Anatomia, 2009 r.

"Przez długi czas nie mogłam używać drzewa. Widziałam je jako skończoną i zamkniętą osobowość. Zaledwie kilka lat temu nagle zobaczyłam w starym pniu jego rdzeń jak kręgosłup, otoczony kanałami i unerwieniem. Zobaczyłam cielesność innego pnia z członkami obciętymi jak po amputacji. (...) Istnieją dziwne podobieństwa między rożnymi tworami natury, które i nas dotyczą. Wyobraźnia natury zdaje się ograniczona. Jakby brakowało jej pełnej swobody. Dla budowania swych tworów musi posługiwać się jeśli nie fragmentami, to przynajmniej wyrazem już istniejących. Chętnie powtarza zmodyfikowaną zewnętrzność bądź konstrukcję wewnętrzną. Obserwacja tego prawidła spowodowała chęć wtrącenia się: co stanie się z osobowością drzewa, jeśli nie przerabiając go na posąg (figurę) lub krzesło – dodam do jego kształtu coś albo coś ujmę. Kim się ono stanie, jeśli uzbroję jego członki żelazem albo pokażę jego wewnętrzną budowę? W jakim kierunku pójdą podobieństwa? Może ujawnią się cechy drzewa, które pozostawały ukryte".

– MAGDALENA ABAKANOWICZ, PODOBIEŃSTWA [W:] MAGDALENA ABAKANOWICZ. RZEŹBA, GALERIA KORDEGARDA, KATALOG WYSTAWY, WARSZAWA 1991

W powyższym cytacie artystka zwróciła uwagę na bliski związek między przyrodą i nieożywionymi bytami oraz człowiekiem, zarówno w formach wizualnych, jak i w
metafizycznym powinowactwie, tak trudnym do zdefiniowania. Idea ta często wybrzmiewa w rzeźbach Abakanowicz, które zazwyczaj powstawały w seriach. Autorka unaoczniała te subtelne podobieństwa w postaciach zredukowanych w formie, wykonanych przy zastosowaniu naturalnych materiałów, takich jak juta i sznurek sizalowy, lub w brązie, którego faktura nasuwa skojarzenia z korą drzew.

Swoje koncepcje artystka wyrażała poprzez selekcję materiału, tak ważną w jej dziełach, odzwierciedlającą jej entuzjazm wobec prostoty i naturalności, w których zawierają się prawda i tajemnica. Abakanowicz podkreślała, że w procesie twórczym między nią a surowcem wybranym przez nią zawsze ważne było zachowanie bliskiego związku. Dlatego kształtowała każdą formę własnymi rękami, co komentowała: "Ręce przekazują moją energię. Tłumacząc zamysł na kształt, zawsze przekażą one coś, co wymyka się konceptualizacji. Ujawniają nieuświadomione" (Magdalena Abakanowicz, [cyt. za:] Magdalena Abakanowicz, Retrospektywa, katalog wystawy, [red.] Paweł Osial, Orońsko 2013, s. 59).

Analogie wspomniane we wstępie Abakanowicz szczególnie wyeksponowała w cyklu "Anatomia" z 2009, do którego nawiązuje prezentowany obiekt. Artystka koncentruje się w nim na fragmentach ludzkiego ciała dotąd nieodgrywających w jej rzeźbach pierwszorzędnej roli. Ramiona, dłonie, nogi i stopy spoczęły na surowym kawałku drewna, czasami dodatkowo wspartym na minimalistycznym, metalowym postumencie. Sposób ekspozycji ludzkich członków, wykonanych w sizalowym włóknie, nasuwa skojarzenia ze skamielinami, niecodziennymi muzealnymi eksponatami. Specyfika taniego, surowego materiału sprawia, że budzą niepokój, przypominają prowizoryczne protezy, elementy pokiereszowanych manekinów. Widz spoglądający na ów wyobcowany element rozpoznaje w nim ciało, zarówno własne, jak i innych ludzi. Ogląda je przecież na co dzień, ale nieoczywistość sytuacji czyni je odrealnionym, pozbawionym funkcji i przez to obcym. Z jednej strony autorka zdaje się przyglądać z zachwytem formom będącym tworami natury bez zważania na ich przynależność gatunkową, z drugiej – wskazuje na ich kruchość i przemijalność.

Prezentowana minimalistyczna praca również zawiera prawdę o kręgu przyrody, opowiada o pięknie życia, a zarazem jego nieuchronionej przemijalności i śmierci. Twórczość Abakanowicz od początków dotyka kwestii egzystencjalnych, czytelnych dla rożnych przedstawicieli kultur w rożnych historycznych okresach. W 1980 przy okazji prezentacji rzeźb również ukazujących części ludzkiego ciała: "Pleców" artystka wspominała: "pytano mnie: czy to obóz koncentracyjny w Auschwitz? Czy to taniec Ramayany na Bali? Czy ceremonia rytualna w Peru? I mogłam odpowiedzieć na te wszystkie pytania ’tak’ bo wszystkie te rzeczy tym są" (Hunter Drohojowska, Magical mystery tours, "ArtNews", wrzesień 1985, nr 9, 2.112, [cyt. za:] Michael Brenson, Magdalena Abakanowicz i nowoczesna rzeźba, [w:] Magdalena Abakanowicz, katalog wystawy, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, [red.] Wojciech Krukowski, Artur Starewicz, Jan Kosmowski, Mariusz Szachowski, Warszawa 1995, s. 94).


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.