Portret starca

Leon Zack zaczął tworzyć sztukę w tzw. neohumanistycznym duchu, zanim jeszcze w 1923 roku zamieszkał w Paryżu. Mieszkając w Rosji, artysta miał okazję zetknąć się z aktualnymi artystycznymi trendami bez najmniejszego opóźnienia - przyjazd do Paryża nie był dla niego momentem odkrycia awangardy. Jeden z moskiewskich nauczycieli Zacka, Ilja Maszkow, organizował w Rosji wystawy zachodnich awangardystów − Cezanne’a i Deraina. Inny opiekun Zacka, kolekcjoner Czukin, miał w swoich zbiorach kompozycje impresjonistów oraz Matisse’a czy Picassa. Zack w młodości zetknął się również z Marinettim, Malewiczem i Majakowskim, uczestnicząc w kształtowaniu się futuryzmu. Wtedy zapewne poznał też prace z błękitnego i różowego okresu Picassa, które po pierwszej wojnie światowej dały o sobie znać w jego sztuce.

W latach 1905-1907 studiował u Jakimchenki, potem u Machloffa w Moskwie, tworząc pod wpływem postimpresjonizmu.W 1924 osiadł na stałe we Francji, gdzie dział w kreu Szkoły Paryskiej. Pracował jako malarz i ilustrator, współpracował z rosyjskim baletem. W 1946 roku porzucił sztuke figuratywną i zajął się abstrakcją.