ELIZAR PRZYPROWADZA REBEKĘ IZAAKOWI, 1840

Bib.: Fr. von Boetticher, Malerwerke des Neunzehnten Jahrhundert, t. I, Dresden 1895, kat. 7, s. 438; Thieme-Becker, Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler, t. XV, Leipzig 1922, s. 381

Ludwig Haach należy do grona niemieckich artystów epoki romantyzmu. Pierwsze nauki pobierał w Miśni u wybitnego artysty Ludwika Richtera. Od 1830 roku studiował w Akademii drezdeńskiej, w pracowni Augusta Richtera. W 1835 roku otrzymał zlecenie na wykonanie dekoracji pomieszczeń w Pałacu Japońskim w Dreźnie Neustadt. Decydujące, dla jego artystycznego rozwoju, okazały się lata spędzone w Düsseldorfie, gdzie zetknął się z Theodorem Hildebrandtem. Haach malował również portrety, zajmował się też wykonywaniem rycin z dzieł dawnych mistrzów. Twórczość Haacha przynależy do malarstwa nazareńskiego, z którym zetknął się najpierw w Miśni, a następnie w Düsseldorfie.
Obraz Elizar przyprowadza Rebekę Izaakowi powstał w 1840 roku i został zaprezentowany w Rheinischer Kunstverein w Düsseldorfie. Ukazuje on epizod z życia Izaaka opisany w Księdze Rodzaju. Obraz ten jest pierwszą, w pełni dojrzałą kompozycją malarską Haacha, powstałą w kręgu oddziaływania romantycznego malarstwa Nazareńczyków, jakie wykształciło się w Akademii düsseldorfskiej w latach trzydziestych i czterdziestych XIX stulecia. Widać to w bogatej, z rozmachem zaplanowanej scenie. Artysta umieścił w centrum obrazu głównych bohaterów tego biblijnego zdarzenia, nawiązując do kompozycji religijnych malowanych przez Nazareńczyków we wspomnianym okresie. Na dalszych planach, z dużą biegłością, ukazał grupy postaci i zwierząt, różnorodność krajobrazu i wielkie bogactwo form. Obraz wyróżnia się stonowaną, urozmaiconą kolorystyką, ujawniającą wielką wrażliwość artysty. Rozmach przedstawienia, przemyślana tematyka oraz wymowa ideowa dzieła wywodzą się z romantycznej koncepcji sztuki, jaka ukształtowała się w Akademii düsseldorfskiej w drugiej ćwierci XIX wieku. Opracowane tam zasady kompozycji historycznych i religijno-historycznych oraz wyjątkowe wyczulenie na piękno i bogactwo natury, wpłynęły na dwa pokolenia artystów europejskich i amerykańskich, którzy zetknęli się z tym centrum sztuki. Obraz musiał cieszyć się dużym powodzeniem, skoro artysta wykonał jego pomniejszoną wersję. Oryginalną kompozycję należy uznać za niezwykle ciekawy przykład malarstwa nazareńskiego w polskich zbiorach.