MORSKIE OKO, 1911 r.

Wnajbardziej płodnym okresie twórczości obejmującym lata 1895-1914 Wyczółkowski - oprócz setek portretów, kwiatów, martwych natur, obrazów o tematyce symbolicznej, religijnej i przedstawień zabytków wawelskich - namalował także kilkadziesiąt pejzaży tatrzańskich. Prezentowany obraz, przedstawiający widok na Mnicha z nad Morskiego Oka, powstał w roku 1911. Artysta pisał wówczas do Feliksa Jasieńskiego, " (...) tak byłem osłabiony (no - i jestem), że postanowiłem pojechać do Zakopanego, choćby na dni 10 - żeby wzmóc się na siłach." Obraz wykonany jest w opanowanej do perfekcji technice akwarelowo-pastelowej, o której tak pisał: "(...) akwarela barwna a na to pastel. Trzeba było wiedzieć, jak te kolory łączyć, np. na czerwonym tle zielonym kolorem." Szybki proces tworzenia w tej technice sprawiał, że Wyczółkowski malował czasem nawet po kilka obrazów dziennie, przedstawiając często ten sam motyw o różnych porach dnia i przy różnym oświetleniu. W jego tatrzańskich pejzażach uderza mistrzowskie opanowanie koloru a nastrojowość, swoboda i świeżość malowanych á la prima obrazów sprawiały, że były one, i są nadal, chętnie kupowane zarówno do kolekcji prywatnych jak i do zbiorów muzealnych.
Leon Wyczółkowski swoją edukację artystyczną rozpoczął w wieku siedemnastu lat w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona. Naukę kontynuował w Akademii monachijskiej u A. Wagnera (1875-77) i u J. Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1877-79). Po studiach mieszkał we Lwowie, Warszawie, w Krakowie gdzie w l. 1895-1911 piastował stanowisko profesora tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych, i od 1929 r. w Poznaniu. Stamtąd często wyjeżdżał do swojego majątku w Gościeradzu na skraju Borów Tucholskich i do Warszawy, gdzie od 1934 r. był profesorem katedry grafiki Akademii Sztuk Pięknych. Odbywał liczne podróże po kraju, w l. 1885-94 przebywał na ziemiach Podola i Ukrainy i po Europie, gdzie odwiedził m. in. Paryż, Włochy, Hiszpanię, Holandię i Anglię. Był jednym z członków założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. W swojej twórczości podejmował wiele tematów: malował krajobrazy, pejzaże architektoniczne, portrety, sceny rodzajowe, martwe natury, w tym szczególnie często kwiaty i drzewa. Posługiwał się techniką olejną, pastelem i akwarelą. Był znakomitym grafikiem.

(cyt za: -Leon Wyczółkowski. Listy i wspomnienia, oprac. M. Twarowska, Wrocław 1960, s. 257, 107)