Bez tytułu, 1992 r.

WYSTAWIANY:
- Leon Tarasewicz, 8 paintings + one, Pawilon Sztuki Współczesnej im. Heleny Rubinstein, Muzeum Sztuki w Tel Awiwie, grudzień 1991

LITERATURA:
- Jola Gola, Leon Tarasewicz, Warszawa 2007, s. 73 (il)
- Leon Tarasewicz, 8 paintings + one, Pawilon Sztuki Współczesnej im. Heleny Rubinstein, Muzeum Sztuki w Tel Awiwie, red. Aya Breuer, Tel Aviv 1991, s. nlb. (il.)

„Życie samo zepchnęło mnie w pejzaż, czyniąc zeń moją wyalienowaną cerkiew bez ścian. Ciągle otwartą, ciągle nie poznaną”.

Leon Tarasewicz

Leon Tarasewicz jest artystą, dla którego pejzaż i charakter miejsc, w jakich się znajduje, odgrywa niezmiernie ważną rolę. W swojej twórczości, już od jej początku, prowadzi dialog z krajobrazem, zauważa jego specyfikę i przenosi ją na płaszczyznę obrazów. Pisze o tym Anda Rottenberg w katalogu wystawy „Modry. Leon Tarasewicz” w Muzeum Śląskim w Katowicach: „Urodzony na północno-wschodnich rubieżach - w regionie, gdzie mieszają się rozmaite wpływy kulturowe, języki i wyznania - od najwcześniejszych lat widział swoje malarskie posłannictwo w perspektywie rozpiętej między pejzażem a prawosławną ikoną i pracował nad syntezą obu gatunków. A może nawet tworzył podstawy nowego myślenia o ikonie rozumianej jako malarskie odwzorowanie Bożego zamysłu. Z tej perspektywy malarstwo nie może mieć żadnych granic, ani terytorialnych, ani technicznych. Tworzył więc swoje obrazy zarówno przy użyciu klasycznych farb, jak i materiałów nieoczywistych: betonu, desek, lampionów, luster. Wchodził swoim malarstwem na ściany, podłogi i schody, na budynki i place miejskie, budował z niego kolumny, labirynty, pasaże; wznosił budowle lub rozpościerał kompozycje świetlne na łące. Obcował z przestrzeniami muzealnymi i sakralnymi. Zawsze jednak uwzględniał specyfikę miejsca, w którym i dla którego pracuje” (Anda Rottenberg, Modry. Leon Tarasewicz, Muzeum Śląskie w Katowicach 2015).
Miejscem, które wywarło na artyście wielkie wrażenie, stała się Jerozolima. Znalazł się tam, kiedy w 1991 prezentował swoją indywidualną wystawę w Pawilonie Sztuki Współczesnej im. Heleny Rubinstein w Muzeum Sztuki w Tel Awiwie. Na ekspozycji można było zobaczyć dzieła Tarasewicza, a także dużą realizację malarską, którą stworzył bezpośrednio na ścianie sali wystawowej. Właśnie wtedy w swojej tamtejszej pracowni przygotował serię obrazów różniących się od dotychczasowych płócien odmienną kolorystyką, bardziej pastelową i stonowaną. Nowością były też nieobecne dotąd barwy - błękit i oranż. Autor wprowadził również ostre kontrastowanie płaszczyzn kolorystycznych. Praca prezentowana na aukcji powstała w Izraelu. Jej biało-błękitna gama barwna nawiązuje m.in. do barw flagi tego państwa.
W rozmowie z Elżbietą Dzikowską Tarasewicz mówił: „Myślę, że sztuka zawsze odzwierciedla miejsce. I czas. To jest nieodłącznie związane z tworzeniem, chociaż sam artysta nie zawsze zdaje sobie z tego sprawę. Nie jest świadomy tego związku. (...) Nie ma na moich obrazach rzeczy, które nie miałyby odniesienia do rzeczywistości. Często osoby działające w opozycji do zastanych idei powracają do klasyki. Artyści, którzy tworzą - wydawałoby się - abstrakcyjne obrazy, wcale nie wywodzą ich z idei abstrakcji” (Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa, wyd. Rosikon Press).
W 1992 artysta nadal tworzył obrazy w stylu tych „jerozolimskich”. Niektóre z namalowanych i pozostawionych w Izraelu płócien powtórzył, aby pokazać je na wystawie w Kunsthalle w Malmö, a nowe przygotował na wystawy w Mińsku i Givon Gallery w Tel Awiwie.

Mieszka i tworzy w rodzinnej wsi Waliły na białostocczyźnie. Studiował w warszawskiej ASP. Dyplom uzyskał w 1984 r. w pracowni prof. T. Dominika. Zadebiutował w warszawskiej galerii Foksal w 1984 r. Współpraca z galerią Foksal umożliwiła artyście zaprezentowanie swoich prac europejskiemu odbiorcy. Począwszy od wystawy indywidualnej w Galleria del Cavallino w Wenecji trwa zainteresowanie twórczością artysty marszandów i kolekcjonerów z Europy i USA. Już w 1988 r. prace Tarasewicza prezentowane były na w ramach weneckiego Biennale na wystawie Aperto`88. Laureat wielu nagród, między innymi "Jana Cybisa", "Nagrody Nowosielskich". Wczesne obrazy artysty przypominały pejzaże, z których eliminował stopniowo "zbędne" elementy, proponując bardzo osobistą wersję natury. W pracach z ostatnich lat przełamuje formalne ograniczenia malarstwa do przestrzeni rozpiętego na ramie płótna. Często korzysta z możliwości wyjścia poza ramy blejtramu. Maluje przestrzeń ścian, kolumn, podłóg. Jak sam mówi " ...malarstwo od swego zarania w neolicie powstawało na ścianach, posadzkach czy sufitach."


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.