Waza z wodnikiem i nimfą tulącą dziecko

Literatura: J. Puciata-Pawłowska, Konstanty Laszczka. Życie i twórczość, Kielce 1980, il. 123. (wersja pó¼niejsza)

Ważną dziedziną twórczości Laszczki była ceramika. Artysta, jako współzałożyciel krakowskiego Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana, uczestniczył w reformatorskim ruchu zmierzającym do podniesienia poziomu rzemiosła artystycznego. Jego zaangażowanie w sprawy odnowy rzemiosła artystycznego i nobilitacji sztuki użytkowej znalazło wyraz nie tylko w samej twórczości artysty, ale także w jego działalności pedagogicznej. W kierowanej przez siebie pracowni rze¼by w krakowskiej ASP przyjął kurs na wszechstronne kształcenie artystów, szczególnie zaś starał się wykształcić w swoich uczniach zamiłowanie do ceramiki. Dlatego, nieprzypadkowo chyba, wśród uczniów Laszczki znale¼li się pó¼niej artyści, którzy w swojej pracy skupili się nad studiami nad ceramiką artystyczną i swą działalnością przyczynili się do stworzenia jej podwalin. Wymienić tu należy takie nazwiska jak Karol Brudzewski, Jan Szczepkowski, Stanisław Jagmin.

Laszczka związany był z dębnicką wytwórnią fajansu w latach 1900-1908, a więc przez cały okres jej działalności. Starał się związać produkcję fabryki z dokonaniami francuskich ceramików. Studia z zakresu rze¼by i ceramiki w paryskiej pracowni Gerome`a i Falquier`a ukształtowały jego wyczucie formy w kierunku idealizowanego renesansu, w duchu sztuki Della Robiów i rze¼by animalistycznej, zaś indywidualne studia nad ceramiką asyryjską i japońską skierowały zainteresowania artysty w stronę właściwości barwnych szkliw ceramicznych.