Satyr i nimfa

Roznegliżowane nimfy i ścigający je satyrowie stali się popularnym tematem sztuki już w starożytności. Wyobrażenia tego typu (wazy i rzeźby) znamy zarówno z kręgu cywilizacji greckiej, hellenistycznej, jak i rzymskiej. Skodyfikowaną wtedy ikonografię rozwijali twórcy renesansu i baroku. Za wzór służyły przede wszystkim rzeźby zachowane w Rzymie - m.in. restaurowana przez Berniniego kompozycja "Satyr i nimfa". Omawiana tematyka wróciła do sztuki z całą mocą w XIX wieku na fali akademizmu. Prezentowana rzeźba Konstantego Laszczki jest tego dobrym przykładem. Polski rzeźbiarz, pracując nad rzeźbą, mógł wzorować się nie tylko na grecko-rzymskich kompozycjach, ale również dziełach sobie współczesnych, np. "Satyrze i nimfie" Jamesa Pradiera z 1834 roku czy mitologicznym rzeźbom z pracowni swojego paryskiego nauczyciela Alexandre'a Falguière'a. Warto wiedzieć, że Laszcza nie zaczynał jednak swojej edukacji od podobnych tematów. W eseju poświęconym rzeźbiarzowi Cezary Szymaniuk pisał: "Konstanty Laszczka to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych polskich artystów żyjących na przełomie XIX i XX w. Choć jego nazwisko kojarzy się przede wszystkim z rzeźbą, nie można zapomnieć, że zajmował się także malarstwem, rysunkiem, grafiką a nawet... poezją. Przyszły artysta urodził się w Makówcu Dużym 3 IX 1865 r. Antoni Laszczka, ubogi chłop
z mazowieckiej wsi, nigdy by nie przypuszczał, że jedno z jego dzieci (miał ich jedenaścioro) stanie się sławne i powszechnie szanowane.

Od 1885 roku kształcił się w Warszawie pod kierunkiem Jana Kryńskiego i Ludwika Pyrowicza. Dzięki zdobyciu I nagrody w konkursie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, w latach 1891-96 przebywał na stypendium w Paryżu, gdzie studiuował u Antoine'a Mercié, Alexandre'a Falguiere'a oraz Jeana Léona Gérôme'a. Po powrocie z Paryża do 1899 roku mieszkał w Warszawie, następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie objął katedrę rzeźby Akademii Sztuk Pięknych, którą prowadził do 1935 roku. W latach 1900-10 sprawował patronat artystyczny nad fabryką wyrobów kaflarskich i garncarskich Józefa Niedźwieckiego w Dębnikach pod Krakowem. Był jednym z założycieli TAP "SZTUKA". W swej twórczości rzeźbiarskiej Konstanty Laszczka ulegał wpływom Auguste Rodina, co szczególnie zaznaczyło się w rzeźbionych na początku XX wieku aktach kobiecych utrzymanych w stylistyce secesji. Zajmował się również rzeźbą monumentalną oraz portretową. Laszczka tworzył również medale, medaliony portretowe oraz plakiety okolicznościowe. Wielką pasją artysty była ceramika, której z biegiem lat poświęcał się coraz bardziej. Malował także pejzaże, zajmował się grafiką oraz rysunkiem satyrycznym.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.