Ogród Saski w zimie, II poł. XIX w.

BRANDEL Konrad
Jedna z najwybitniejszych postaci polskiej fotografii w drugiej połowie XIX w. Już we wczesnej młodości propagował w czasopismach poznańskich naukę fotografii. Był artystą fotografem, fotoreporterem i kronikarzem życia Warszawy - stworzył unikalną dokumentację fotograficzną miasta 2 połowy XIX wieku. Współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym", "Fotografem Warszawskim" i "Wędrowcem". W 1858 roku rozpoczął pracę w zakładzie fotograficznym Karola Beyera, jednego z pionierów fotografii w Polsce. W 1865 roku otworzył przy ul. Nowy Świat 57 wraz z bratem Władysławem Brandlem i Marcinem Olszyńskim, atelier fotograficzne pod firmą "K. Brandel i S-ka".

W roku 1883 lub 1884 Brandel skonstruował ręczny aparat fotograficzny do zdjęć migawkowych zwany fotorewolwerem, który pozwalał na wykonywanie zdjęć reporterskich. Brandel zajmował się również produkcja tych aparatów na zamówienie - posiadali je m.in. tacy artyści jak Wojciech Gerson, Henryk Siemiradzki, Aleksander Gierymski i Wojciech Kossak.

Główną działalnością firmy była fotografia portretowa i reprodukcje dzieł sztuki. Firma rozpoczęła, jako pierwsza, wydawanie fotokalendarzy - pierwszy z nich ukazał się w 1866 roku.

Po przyjeździe do Warszawy wstąpił na praktykę do zakładu K. Beyera, a potem wraz z przyjacielem M. Olszyńskim otworzył w 1865r. zakład fotograficzny. W 1866r Brandel zainicjował coroczne wydanie kalendarza ściennego, będącego fotomontażem ze zdjęć ulustrujących wydarzenia mijającego roku. Kalendarz był wykonany w niedawno wykonanym światłodruku. Najdonioślejszym jego wynalazkiem - i to na skalę światową - było zmniejszenie formatu zdjęcia do rozmiaru 6x9 cm. Około roku 1883r. zbudował pierwszą na świecie kamerę do zdjęć na ten popularny później fotmat. Dzięki temu wynalazkowi stał się pierwszym fotografem prasowym, autorem reportażu ze zjazdu trzech cesarzy w Skierniewicach w 1884r.

 W 1905 roku został honorowym członkiem Warszawskiego Towarzystwa Fotograficznego. Po roku 1900 Brandel wycofał się z pracy przenosząc się, wraz z drugą żoną Jadwigą z Kunklów, do posiadłości w Łyszkowicach. W czasie I wojny światowej przebywał w Rosji, a następnie osiadł w Toruniu.