RYBAK HUCULSKI

"Hucułowie są to górale, dzieci dzikiej, cudownej natury, mnóstwo mają powodów, dla których są tak przywiązani do przyrody. Rozumiejąc harmonię, zrozumieli tajemnice wzajemnych wrodzonych uczuć!". Ilustracją tej myśli towarzyszącej w początkach wieku XX artystom, zafascynowanym kulturą tej grupy etnograficznej jest Rybak huculski autorstwa Kazimierza Sichulskiego. Patrząc na obraz odczuwamy bijący z niego spokój wyrażony przez wpatrzoną w dal twarz mężczyzny. Nie zakłócają go diagonalna linia leśnej skarpy, fragmentaryczność krajobrazu oraz ciemny kontur, którym obwiedziona jest postać rybaka. Artysta ukazał za pomocą miękko malowanych plam barwnych, z których budowane są zarówno strój jak i otoczenie rybaka harmonię człowieka i przyrody. Huculskie sceny rodzajowe i ludowe wizerunki to wyraz kolorystycznej wrażliwości artysty. To także przejaw fascynacji rodzimym obyczajem, rytuałem i religijnością ludu. Portrety Hucułów mają niekiedy, oprócz walorów dekoracyjnych, aspekt groteskowy uzyskany poprzez wyrazistą charakterystykę rysów modeli.

Kazimierz SICHULSKI (1879-1942)
W latach 1901-1908 studiował w ASP w Krakowie, w Kunstgewebeschule w Wiedniu, Monachium, Dreźnie, Florencji, Rzymie i Paryżu. Od 1907 roku był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", od 1937 roku był profesorem ASP w Krakowie. Malował sceny rodzajowe z życia Hucułów, pejzaże, portrety, obrazy religijne i historyczne. Wystawiał w TPSP w Krakowie i Lwowie oraz w TZSP w Warszawie.