Port, lata 60/70 XX w.

"I tak jak bywa z autentycznymi twórcami, powstał wokół osoby "Kacha" mit - szczególnego sposobu reagowania, myślenia i zachowania. Wynikło to chyba stąd, że jego sądy o sztuce są formułowane jasno i bezwzględnie, zaś ich ostrość i krytyczność jest szczególnie ważna, bo wiąże się z dużą wiedzą i wrażliwością niecierpiącą obłudy. Doświadczenie uczy, jak wiele takie postawy dają sztuce prestiżu i blasku, jak potwierdzają, że sztuka jest sprawą ważną, pierwszoplanową, a nie środkiem budowania życiowej Kariery. (...) W osobowości Ostrowskiego rysują się te same cechy, które charakteryzują jego twórczość: zamiłowanie do konkretu, dynamicznej konstrukcji i zwyczajnej dobrej roboty [połączone] z romantyzmem swobodnego marzenia, z niezwykłością tego, co powstaje w "zwyczajny" sposób".
Stefan Gierowski, z recenzji twórczości Kazimierza Ostrowskiego w związku z wnioskiem o nadanie mu tytułu naukowego profesora nadzwyczajnego

Kazimierz Ostrowski był artystą przez cały okres swej twórczej dojrzałości związanym z Trójmiastem. Znajduje to odzwierciedlenie w postaci licznych zrealizowanych przez niego cykli nawiązujących swoją tematyka do morza, zwłaszcza uprzemysłowionych nabrzeży. Obrazy te, powstające od drugiej połowy lat 50., stanowiły również przejaw w pełni ukształtowanej tożsamości artystycznej. Jak czytamy w katalogu monograficznej wystawy z 2001 roku, "najistotniejsze zmiany co do aranżacji malarskiej przestrzeni zaszły w obrazach z następujących cykli tematycznych: "Porty", "Stocznie", "W doku", "Spawacze", "Hutnicy", "Konstrukcje przestrzenne", "Pejzaże dalekie". Są to fantastyczne pejzaże o stereometrycznej iluzji i scenograficznej dalekiej perspektywie. Przy pozorach realności są całkowicie nierealne, ciężkie elementy urządzeń i maszyn pozbawione fizycznej materialności i ciężaru przecinają przestrzeń według fantazji artysty, nierzadko zawieszone w powietrzu bez punktu podparcia. Wczesne wizerunki portów i stoczni są jeszcze na ogół płaszczyznowe, wypełnione gęsto drobnymi formami, z czasem formy ulegają monumentalizacji, a perspektywa nabiera głębi."