Miniatura - Portret kobiety w perłach, 1933 r.

Kazimiera Dąbrowska, jedna z najwybitniejszych polskich miniaturzystek, urodziła się w 1890 roku w Radomiu. W latach 1904-05 studiowała w Żeńskiej Szkole Artystycznej pod kierunkiem Leokadii Łempickiej, a następnie w Szkole Malarstwa i Rysunku Miłosza Kotarbińskiego. W latach 30. XX wieku prezentowała swój dorobek artystyczny na licznych wystawach, m.in. w Salonie Sztuki Francuskiej w Paryżu, na którym w 1929 otrzymała wyróżnienie. W 1936 artystka zdecydowała się na wyjazd do Rzymu. Wiktor Dziulikowski w publikacji "Kazimiera Kinga Dąbrowska. Polska miniaturzystka" tak przedstawia watykański okres malarstwa miniaturowego artystki: "W grudniu 1936 roku Dąbrowska wyjechała do Rzymu. Pierwotnie pobyt był przewidziany na trzy miesiące, ale została tam już do końca życia. Przez cały czas pobytu w Wiecznym Mieście zajmowała niewielki pokoik w klasztorze sióstr św. Józefa z Cluny, który służył jej również za pracownię. Od początku też związała swoją twórczość z Watykanem, wykonując w ciągu pierwszych kilku miesięcy miniaturowe portrety papieża Piusa XI, sekretarza stanu kardynała Eugenia Pacelli (późniejszy papież Pius XII), kardynała Marmaggi, generała Zakonu OO Jezuitów Włodzimierza Ledóchowskiego i fizyka Marconiego (wynalazcy radia). Zyskała sobie szybko sympatię, a jej prace wysoką cenę. Prasa polska, włoska i amerykańska (polonijna) często wzmiankowała o sukcesach artystki w Rzymie. W uznaniu tych zasług Ojciec Święty Pius XI wyróżnił ją 29 maja 1937 roku nadaniem krzyża 'Pro Ecclesia et Pontifice'. Na krótko przed wybuchem wojny stworzyła miniaturowe portrety nowego papieża Piusa XII, króla Hiszpanii Alfonsa XIII oraz księżnej Piemontu, Marii. Okres wojny, choć trudny, nie przerywa artystycznej działalności Kazimiery Dąbrowskiej. Przyjmuje różne zamówienia i tworzy znaczną ilość portretów wybitnych Polaków, bohaterów walk o wolność na wielu frontach w II wojnie światowej. I tak powstaje m.in. portret majora Hubala-Dobrzańskiego, generała Władysława Sikorskiego i Józefa Hallera. Nadto bardzo liczne portrety ambasadorów przy Stolicy Apostolskiej i niezwykle urzekającą kompozycję, którą zatytułowała 'Boże Narodzenie wśród mieszkańców Warszawy'. Najważniejszym wydarzeniem w życiu artystki stała się wystawa w watykańskim Palazzo della Cancelleria, w Sali dei Cento Giorni - artystka zaprezentowała tam 100 miniatur i 75 rysunków. Prasa polska i zagraniczna informowała o tym fakcie bez precedensu, po raz pierwszy bowiem w historii Watykanu osoba świecka mogła pokazać tam swoje prace. Wystawa zorganizowana na polecenie Piusa XII była wielkim wydarzeniem artystycznym w Rzymie. Zyskała wiele pochlebnych recenzji, Radio Watykańskie nadało audycję z cyklu 'Przegląd wydarzeń', pt.: 'Wystawa miniatur i rysunków'. Dziennik watykański 'L’osservatore Romano' podkreślał m.in. 'doskonałość i subtelność rysunku' oraz 'wyczucie artystyczne w doborze kolorów'. Uznano, że artystka posiada wyjątkowy talent malowania dużych scen na miniaturowych przestrzeniach w stylu renesansowych fresków. Bezpośrednim rezultatem wystawy było zamówienie 25 miniatur". Prace Kazimiery Dąbrowskiej znajdują się w Muzeach Watykańskich, w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Wnętrz Zabytkowych w Pszczynie. Artystka zmarła w Rzymie w 1972 roku.

Rysunku i malarstwa uczyła się w Żeńskiej Szkole Artystycznej w latach 1904-1905 u Leokadii Łempickiej. W latach 1907-1908 w Szkole Malarstwa i Rysunku Miłosza Kotarbińskiego. Malowała portrety, miniatury i grafikę użytkową. Od 1916 wystawiała swoje prace w warszawskiej Zachęcie, Krakowie i Lwowie. W latach 1929-1931 prezentowała swój dorobek w Salonie Sztuki Francuskiej w Paryżu w 1929 otrzymując wyróżnienie. Portretowała znanych polityków, arystokrację, aktorów w 1935 odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi. W grudniu 1936 wyjechała do Rzymu, pierwotnie pobyt miał trwać 3 miesiące, ale ostatecznie artystka w Rzymie pozostała na stałe. Zamieszkała w klasztorze sióstr św. Józefa z Cluny. 29 maja 1937 została odznaczona przez papieża Piusa XI krzyżem Krzyżem Dla Kościoła i Papieża ("Pro Ecclesia et Pontifice"). W czasie II wojny światowej nie zaprzestała działalności wykonując miniatury Matki Boskiej Ostrobramskiej w 1941, Matki Boskiej Fatimskiej 1943 oraz miniatury portretowe polskich dowódców i generałów. W październiku 1949 została otwarta wystawa prac artystki w Watykanie z okazji Roku Świętego 1950. Na wystawie zaprezentowano 100 miniatur i 75 rysunków z tej okazji wydany został również pamiątkowy album. W 1952 artystka z powodu pogorszenia się stanu zdrowia wyjeżdża na leczenia do Szwajcarii do Fryburga po powrocie zaczyna projektować znaczki pocztowe dla Poczty Watykańskiej. W ciągu 18 lat zaprojektowała 28 emisji i 1 blok. W 1951 Ludovico Chigi della Rovere Albani wielki mistrz Zakonu Maltańskiego, którego sportretowała w 1940 przyznał artystce Krzyż Zasługi Zakonu Maltańskiego w 1960 Kazimiera Dąbrowska została odznaczona Orderem Zasługi Republiki Włoskiej V klasy. W 1970 z okazji 80 urodzin Muzeum Archidiecezjalne we Wrocławiu wystawiało prace Dąbrowskiej. Z polskiego okresu działalności artystki w czasie II wojny światowej przepadło ok. 400 prac, dziś zachowane prace można oglądać w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym W Krakowie, Muzeum Teatralnym w Warszawie część jest również własnością osób prywatnych. Kazimiera Dąbrowska zmarła w Rzymie i tam została pochowana na cmentarzu przy Via Flaminga.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.