Marian Jednowski, Józefa Wójcicka i Aleksander Zelwerowicz jako Nicefor, Filomena i Lichocki w sztuce Władysława Anczyca Kościus

LITERATURA:
- Katalog zbiorów Gabinetu Grafiki, t.1: Grafika polska
w latach 1901-1939, Wrocław 1983, kat. 675, s. 206

Karykatura na początku XX wieku święciła triumfy w Krakowie. Wszystko za sprawą czasopisma „Liberum Veto”, które zaczęło wychodzić trzy razy w miesiącu w Krakowie od marca 1903 roku. Pismo poświęcone było polityce, literaturze i sztuce oraz satyrze i karykaturze obyczajowej, społecznej i politycznej. Jednym z założycieli pisma był Franciszek Czaki – działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, satyryk i dziennikarz. W 1904 roku kierownictwo artystyczne periodyku przejął Kazimierz Sichulski. Czasopismo ostro reagowało na wiele wydarzeń literackich i artystycznych. Wśród karykatur wychodzących spod ołówków artystów współpracujących z „Liberum Veto” było wiele wizerunków znanych krakowskich aktorów, zwłaszcza artystów z założonego w 1893 roku Teatru Miejskiego. W 1904 roku w tymże teatrze zorganizowano imprezę na rzecz Kasy Emerytalnej, dołączyli do niej malarze, składając w darze tekę zawierającą kilkadziesiąt litografowanych karykatur osób związanych ze środowiskiem teatralnym. Ich autorami byli m.in. Karol Frycz, Kazimierz Sichulski, Stanisław Szreniwaca-Rzecki, Stanisław Kuczborski, Józef Czajkowski i Antonii Procajłowicz. Niektóre z tych wizerunków weszły do wydanej w tym samym roku słynnej „Teki Melpomeny” – autolitografowanego cyklu karykatur aktorów krakowskich. Aktorzy przedstawieni zostali w swoich najbardziej charakterystycznych rolach teatralnych, m.in. ze sztuk: „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego, „Kupiec wenecki” wg Szekspira, „Kopciuszek”, „Anastazja” wg Elizy Orzeszkowej, „Eros i Psyche” Jerzego Żuławskiego, a także „Śluby panieńskie” Aleksandra Fredry. Te autolitografie znalazły się następnie na ścianach jednej z najsłynniejszych krakowskich kawiarni – Jamy Michalika, założonej w 1895 roku, a nazywanej też „Cukiernią lwowską”. Gromadziła ona śmietankę towarzyską Krakowa: sfery literackie i artystyczne. Stałymi bywalcami byli artyści-malarze: Teodor Axentowicz, Józef Mehoffer, Jan Stanisławski, Leon Wyczółkowski, Stanisław Wyspiański; z młodszych podówczas: Alfons Karpiński, Stanisław Kamocki, bracia Stanisław i Józef Czajkowscy, Stanisław Kuczoborski, Witold Wojtkiewicz, Eugeniusz Dąbrowa- Dąbrowski, Tadeusz Rychter, Bronisława Rychter-Janowska, Stefan Filipkiewicz, Karol Frycz, Henryk Szczygliński. Wojciech Weiss, Kasper Żelechowski; z dziennikarzy i literatów: Rudolf Starzewski, redaktor „Czasu”,. Konrad Rakowski, Witold Noskowski, Stanisław Sierosławski, współredaktorzy tegoż dziennika: Jan August Kisielewski, Adolf Nowaczyński, dr Tadeusz Żeleński (Boy), Leon Schiller, Edward Tadeusz Żuk Skarszewski (Wierzbięta), dalej Władysław Prokesch, Leszczyński, tudzież ówcześni artyści i artystki teatru miejskiego: Kazimierz Kamiński, Andrzej Mielewski, Marian Jednowski, Bolesław Leszczyński, Józef Węgrzyn i wielu innych.

W latach 1887-96 studiował na Wydziale Politechniki Monachijskiej; uczył się także w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Leona Wyczółkowskiego i Józefa Unierzyskiego. Studia artystyczne kontynuował w latach 1902-04 w wiedeńskiej Kunstgewerbeschule, paryskiej Academie Julian (1904-05) i londyńskiej szkole Williama Morrisa. Od 1930 roku był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Należał do towarzystwa Polska Sztuka Stosowana. Był autorem dekoracji i kostiumów głównie dla Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie (1935 - 39) i Teatru Polskiego w Warszawie (1913 -31). Upowszechnił dekoracje trójwymiarowe w teatrze polskim. Był twórcą polichromii w wielu krakowskich kościołach, a także współautorem wystroju krakowskiej kawiarni Jama Michalika.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.