Pont St. Michel

W 1926 roku Maria Kasterska, zdając relację z paryskiego Salonu Niezależnych, ze szczególną uwagą odnotowała obecność na wystawie Rajmunda Kanelby i pozytywną recepcję jego sztuki w prasie francuskiej. Polskiej publiczności Kasterska rekomendowała: "Bardzo cenione są przez krytykę paryską pejzaże Kanelby odznaczające się plastycznością i świeżością" (Polacy na wystawach paryskich, "Tygodnik Ilustrowany", 1926, s. 491). Entuzjazm dla krajobrazów artysty niebawem podzieliło kilku paryskich galerzystów: Kanelba w 1928 roku doczekał się aż trzech monograficznych wystaw (Salon de l`Escalier, Galerie Bernheim, Galerie Zborowski). Prezentowana kompozycja stanowi reprezentatywny przykład pejzażowego malarstwa Kanelby. Uwagę zwraca stylistyka obrazu nawiązująca do współczesnej sztuki francuskiej, przede wszystkim paryskich pejzaży Maurice`a Utrillo. Obu malarzy łączy zainteresowanie tematyką miejską, operowanie nieco wygaszonym kolorem oraz charakterystyczny mocny kontur. Pejzaż Kanelby bliski jest formule cloisonné, w której czarno zakreślone linie wyraźnie rozgraniczają poszczególne bryły.

Był uczniem Stanisław Lentza i Tadeusza Pruszkowskiego w warszawskiej SSP. Naukę malarstwa kontynuował w akademii w Wiedniu i w Paryżu. Od 1926 roku przebywał na zmianę we Francji, Anglii i USA. We wczesnych pracach dość tradycyjny, w późniejszym okresie nawiązywał do współczesnego malarstwa francuskiego. Malował nastrojowe, liryczne sceny rodzajowe, akty, kwiaty, kameralne kompozycje we wnętrzu, oraz szkicowo traktowane studia kobiet i dzieci.