Chłopiec z bębenkiem

Jeden z najbardziej znanych i utalentowanych przedstawicieli środowiska artystycznego Ecolé de Paris. Jego twórczość wpisuje się w nurt ekspresjonistyczny w ramach szkoły paryskiej i wskazuje na inspiracje sztuką postimpresjonistyczną. Z pokrewnych mu twórców tego okresu wymienić należy Józefa Menkesa i Tadeusza Makowskiego, w którego płótnach dostrzec można zamiłowanie do podobnej tematyki i dążenie do geometryzacji form. Malował martwe natury, kwiaty, częściej kompozycje figuralne, jednak najbardziej znany jest ze swoich studiów portretowych ukazujących dzieci, będących nostalgicznym powrotem artysty do beztroskich lat dorastania. Portretował dzieci w trakcie zabaw ("Kocia kołyska"), z ulubionymi instrumentami muzycznymi ("Johnie z bębenkiem") czy zwierzętami ("Ania z kotkiem"). Serię tych obrazów cechuje liryczny, tajemniczy, nieco mroczny nastrój, który artysta budował upodabniając swoich modeli (podobnie jak czynił to Tadeusz Makowski) do lalek czy kukiełek. Malarz bardzo wrażliwy na kolor, szczególnie upodobał sobie kompozycje o mocnym kolorycie lokalnym z przewagą chłodnych błękitów przełamanych cynobrową czerwienią. Formy budował dynamicznymi pociągnięciami pędzla, obwodząc je często ciemnym, kanciastym konturem. Prezentowany obraz stanowi sztandarowy przykład jednej z takich, urzekających szczególną atmosferą, kompozycji wciągających widza w intrygujący świat dziecięcych fantazji.