Światła wieczorne, 1957 r.

Studia odbył w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego i Wojciecha Jastrzębowskiego (1934–1939). Po wojnie Sosnowski założył szkołę plastyczną w Siedlcach, organizował szkolnictwo artystyczne w Łodzi oraz tamtejszy oddział Związku Polskich Artystów Plastyków. W latach 1947-1951 współpracował z tygodnikiem „Kuźnica” - jako projektant szaty graficznej, ilustrator, a także autor tekstów. W 1955 roku przystąpił do Grupy 55, zwanej też Grupą Staromiejską, którą następnie współtworzył - obok Mariana Bogusza, Zbigniewa Dłubaka, Barbary Zbrożyny, Andrzeja Szlagiera i Andrzeja Zaborowskiego. Uczestniczył we wszystkich jej wystawach, podobnie jak w działalności powołanej przez nią do istnienia legendarnej Galerii Krzywe Koło. Nadto miał swój udział - obok Bogusza - w formowaniu programu Galerii El w Elblągu oraz tamtejszego Biennale Form Przestrzennych. Uczestniczył w laboratoryjnych imprezach lat 60., wystawiał też w awangardowych galeriach lat 70. Założył Galerię 72 w Chełmie Lubelskim - jak wskazuje nazwa - w 1972 roku. Natomiast w 1969 roku przyznano mu Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida. Sosnowski stworzył liczne cykle, które mają niebagatelne znaczenie w historii polskiej sztuki współczesnej.

W 1998 roku zorganizowano jego pośmiertną wystawę w Zachęcie.