Biesiada, 1970

Juliusz Studnicki studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuki Pięknych u J. Mehoffera, W. Weissa, K. Frycza w latach 1924-1929. Następnie przeniósł się do warszawskiej akademii. W 1937 roku studiował w przez pół roku w Paryżu. Od 1931 roku był współzałożycielem i członkiem grupy "Pryzmat". Wystawiał swoje prace od 1930 roku, w IPS tutaj został w 1934 roku nagrodzony na salonie wiosennym. W latach 1932-1937 wystawiał swoje prace z grupą "Pryzmat". W 1937 roku wziął udział w wystawie w galerii Bernheim w Paryżu. Miał również indywidualne wystawy w 1936 roku w Instytucie Propagandy Sztuki i w Krakowie w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Po II wojnie światowej osiedlił się na wybrzeżu. Współorganizował Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Sopocie, tutaj nauczał, wykładał również w latach 1945 - 1963 w Gdańsku, tutaj prowadził katedrę malarstwa sztalugowego i rysunku. Był współautorem polichromii na kamienicach w Warszawie i w Gdańsku. Od 1963 roku pracował jako profesor w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Prace malarza przechowywane są dzisiaj w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, Krakowie, w Gdańsku, w Poznaniu i w Szczecinie. Wśród zagranicznych zbiorów, które mają jego prace, można wymienić Muzeum Sztuki Współczesnej w Nowym Jorku.