Floating (Green) - Zmienność (Zieleń), 1974 r.

Julian Stańczak jest uważany za jednego z prekursorów i czołowych przedstawicieli op-artu. Uważa się nawet, że sam termin op-art pochodzi od tytułu jego pierwszej indywidualnej wystawy w Nowym Jorku "Optical Paintings" w Martha Jackson Gallery (1964).

W latach 70. i 80. Stańczak upraszcza swoje prace, skupiając się m.in. na tworzeniu scentralizowanych kwadratów z idealnie dopasowanymi kolorami tworzącymi rozświetlone centrum. Obrazy tego typu zbudowane są na dynamizowanej kolorem siatce. Reprezentacyjną pracą z tego cyklu jest "Zmienność (Zieleń)" / "Floating (Green)" z 1974 roku, którą przedstawiamy na aukcji. Marta Smolińska w książce "Julian Stańczak. Op art. i dynamika percepcji" w taki sposób wyjaśnia zamysł twórczy artysty: "Stańczak, wychodząc naprzeciw skłonności oka ludzkiego do poszukiwania porządku, bardzo często bazą dla swoich kompozycji czyni regularne tła. Działają one niczym systemy, w których każdy element ma swoje przewidywalne miejsce. Tworzą je układy linii pionowych lub ukośnych, rozmieszczonych w rytmicznych odstępach, bądź siatki o różnym stopniu gęstości jak chociażby w obrazie Reliefed z lat 1973-74. Zdaniem Stańczaka stosowanie takich właśnie rozwiązań wizualnych przyczynia się do uzyskania efektu spójności i totalności poszczególnych dzieł" (Marta Smolińska, Julian Stańczak. Op art. i dynamika percepcji, wyd. MUZA, Warszawa 2014).

Według Smolińskiej: "Powtarzalne układy, oparte na bazie siatek, są jednocześnie dośrodkowe i odśrodkowe, co powoduje, że kompozycja wchodzi w pełną napięcia relację z granicami formatu. Czasem zdaje się go rozsadzać, ponieważ widz może wirtualnie kontynuować wzór poza krawędzie obrazu, lub - przeciwnie - spajać silnie w całość, kiedy odbiorca koncentruje się na centrum wizualnej akcji". Autorka monografii twierdzi, że Stańczak, świadomie traktujący formy jako pojemniki na kolor, niezwykle często multiplikował je właśnie w formę siatki, aby wydobyć jej potencjał i schizofreniczną, dośrodkowo-odśrodkową naturę (Marta Smolińska, Julian Stańczak. Op art. i dynamika percepcji, wyd. MUZA, Warszawa 2014).

"Znawcy jego dorobku porównują motyw siatki także do konstrukcji witrażu, gdzie każdy kawałek jest otoczony ołowianą ramką" - pisze Smolińska. I dodaje: "Gdy tak właśnie spojrzymy na tę kompozycję, siatka jeszcze bardziej zyskuje na wieloznaczności i prezentuje swój motyw, który - mimo swej powtarzalności i przewidywalności - nie musi stać się nudny. Wiele zależy także od skojarzeń odbiorcy, które przyniesie on ze sobą, stając twarzą w twarz z obrazem". Smolińska zauważa, że powtarzalność na obrazach Stańczaka uzmysławia odbiorcy czas. "Jest także echem związku człowieka z naturą i cyklicznością zachowań: oddechem, biciem serca, chodzeniem, mówieniem itp. Rozpoznając powtarzalne rytmy w obrazie, doznajemy ukojenia, ponieważ są one dla nas czymś absolutnie naturalnym i dającym nam poczucie bezpieczeństwa" (Marta Smolińska, Julian Stańczak. Op art. i dynamika percepcji, wyd. MUZA, Warszawa 2014).

Julian Stańczak studiował w Cleveland Art Institute oraz na Uniwersytecie Yale, gdzie jego mistrzem był jeden największych klasyków abstrakcji geometrycznej XX w., Joseph Albers. Karierą Stańczaka w latach 60. zajęła się prestiżowa galeria Marthy Jackson, niedługo potem w Europie zaczęła promować go najważniejsza dla tego kierunku paryska galeria Denise Rene. W 1965 artysta wziął udział w nowojorskiej wystawie "Responsive Eye" w MOMA, która usankcjonowała op-art, jako ważny i modny kierunek sztuki w USA i na świecie. Ostatnio zaobserwować można renesans zainteresowania twórczością artysty.

Artysta polskiego pochodzenia, jeden z prekursorów i czołowych przedstawicieli Op-artu. Uważa się nawet, że termin "Op-art" pochodzi od tytułu jego pierwszej indywidualnej wystawy w Nowym Jorku "Optical Paintings" w Martha Jackson Gallery (1964). Sam artysta odnosił się zawsze do tego terminu z rezerwą, uważając to określenie za zbytnie uproszczenie jego założeń artystycznych, w których istotną rolę odgrywało zawsze studiowanie natury i relacji kolorystycznych występujących w obserwowanej rzeczywistości. Studiował w Cleveland Art Institute oraz na Uniwersytecie Yale, gdzie jego mistrzem był jeden największych klasyków abstrakcji geometrycznej XX w., Joseph Albers. Karierą Stańczaka w latach 60. zajęła się prestiżowa galeria Marthy Jackson, niedługo potem w Europie zaczęła promować go najważniejsza dla tego kierunku paryska galeria Denise Rene. W 1965 artysta wziął udział w nowojorskiej wystawie "Responsive Eye" w MOMA, która usankcjonowała Op-art, jako ważny i modny kierunek sztuki w USA i na świecie. Ostatnio zaobserwować można renesans zainteresowania twórczością artysty. W tym roku malarz znalazł się na 6 pozycji listy "15 Najgorętszych nazwisk rynku sztuki" ogłoszonej przez Bloomberg-Artnet.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.