Sprzedawca ikon, 1882 r.

Większość prac z 80. XIX wieku autorstwa mistrza akwareli Juliana Fałata, znane są jedynie z prasowych reprodukcji bądź tekstów krytycznych. Z tego powodu opisywaną pracę "Handlarz ikon" możemy traktować jako jeden z nielicznych obrazów w twórczości malarza, w którym zainicjował odważniejsze zestawienia barwne oraz impresjonistyczny, szkicowy sposób traktowania elementów kompozycji. Ponadto prezentowana akwarela otwiera nowy rozdział w twórczości artysty, czyniąc go protoplastą, specyficznej odmiany polskiego impresjonizmu. Od 1880 Julian Fałat pod wpływem malarstwa niemieckiego maluje sceny rodzajowe, przedstawiające biedotę chłopską, drwali, kowali czy sceny z targów na Polesiu i w Galicji. W tym czasie szczególnie czytelne są reminiscencje przejęte z twórczości mieszkającego w Monachium Eduarda Grutznera. Ponadto artysta, ze względu na swoje chłopskie pochodzenie, przedstawiał świat dobrze mu znany i oswojony, a umożliwia mu to znakomity zmysł obserwacji, wyostrzony przy pracy jako dokumentalista przy archeologicznych wykopaliskach czy przy pracy kreślarza podczas budowy szwajcarskiej kolei. We wczesnej fazie twórczości Fałat idealizował tematykę chłopską. Mimo silnych panującym w drugie połowie XIX wieku tendencji realizmu krytycznego, akwarelista nie interesuje wówczas socjalne położenie wsi. W latach osiemdziesiątych maluje radosne sceny z jarmarków, karczm czy przedstawienia obyczajowo-religijne. Według monografisty Jerzego Malinowskiego pod względem środków plastycznych Fałat inspirował się wówczas twórczością Juliusza Kossaka. Jednak tematy wybierane przez obydwu artystów sięgały do zupełnie różnych ideowych źródeł. Dla Kossaka motywy etnograficzne wynikała z historyzmu artysty. Calem jego twórczości było wydobycie "rasowych właściwości" Polaków, w których zjawiska etnograficzne miały współbrzmieć z faktami z historii i wyjaśnić ją. Temperament myśliwych czy polski jeździec stał się tym samym objawem narodowego ducha, co "Bitwa pod Grunwaldem", sugerując patriotyczną paralele między siedemnastym wiekiem a współczesnością. W malarstwie Juliusza Kossaka dominują gwałtowne, dynamiczne układy kompozycyjne. Wszystkie środki plastyczne podporządkowane są nadrzędnej idei uchwycenia ruchu. Blada, charakterystyczna dla szkoły monachijskiej kolorystyka, była jedynie uzupełnienie, dla zamaszystego rysunku. Fałat natomiast buduje kompozycję z elementów statycznych, stanowiących oparcie dla struktury barwnej. Jednak opisywana praca "Sprzedawca ikon" w niewielkim stopniu powtarza jeszcze technikę Kossaka, gdzie rysunek jest podstawowym konstruktem obrazu. Jednak plama barwna nie naśladując dokładnie konturu przedmiotu, delikatnie go wypełnia. Fizjonomia postaci jest jeszcze starannie naszkicowana ołówkiem, w przeciwieństwie do pozostałych elementów kompozycji, które zostały potraktowane wręcz szkicowo, z impresjonistycznym rozhuśtaniem szerokich pociągnięć pędzla. Wraz z rozluźnieniem kompozycji, tonacja barwna, wcześniej skonwencjonalizowana przez jasne i ciemne brązy, zyskała na świeżości i autonomii.
Julian Fałat był malarzem i pedagogiem – jednym z najwybitniejszych artystów polskich okresu przełomu XIX i XX wieku. Był członkiem polskich i europejskich stowarzyszeń twórczych oraz Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Za swoje obrazy wielokrotnie odznaczany był medalami na wystawach międzynarodowych. W latach 1869-71 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Władysława Łuszczkiewicza i Leona Dembowskiego. Naukę kontynuował w akademii monachijskiej u Alexandra Strähubera i Johana Leonhardta Raaba (1877-80). Po studiach wiele podróżował - odwiedził Paryż, Rzym, Hiszpanię, a w 1885 odbył podróż dookoła świata. W 1886 roku podczas polowania u ks. Radziwiłłów w Nieświeżu poznał późniejszego cesarza Niemiec Wilhelma II - dla którego następnie w latach 1886-95 pracował w Berlinie jako malarz nadworny. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Po powrocie do kraju był dyrektorem w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (1895-1910), a w latach 1905-09 rektorem tej uczelni. Po przejściu na emeryturę w 1910 roku, osiadł w miejscowości Bystra koło Bielska – Białej. Był znakomitym akwarelistą, malował także olejno. We wcześniejszym okresie tworzył w konwencji realistycznej, z czasem rozjaśnił i wzbogacił paletę, a w akwarelach wprowadzał rozlewną plamę barwną. Zasłynął jako malarz scen myśliwskich rozgrywających się najczęściej w zimowej scenerii; malował też pejzaże, wiejskie sceny rodzajowe, portrety, widoki miejskie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.