Pejzaż z Osieka, 1917

Osiek - położony między Oświęcimiem a Wadowicami majątek Rudzińskich był miejscem stałych plenerów Fałata. Artysta wielokrotnie w latach 1891-1917 odwiedzał Osiek malując pejzaże oraz widoki wiejskiego drewnianego kościółka.
Wśród dużej liczby powstałych tam prac przeważają akwarele. Najczęstszym motywem stają się ujęcia rozległego pejzażu z łagodnymi stokami Beskidów w tle i szeroką przestrzenią wodną na pierwszym planie.

"Ziemia polska była głównym przedmiotem licznych studiów i improwizacji Juliana Fałata, który rok tylko młodszy od Wyczółkowskiego przypominał go bardzo rodzajem artystycznego temperamentu. I on był wrażeniowcem i on odznaczał się ogromną biegłością techniczną.
Związki Fałata z ideologią Młodej Polski były bardzo jednostronne. Artysta nie ulegał bowiem ani secesji, ani wpływom symbolizmu. Choć wyszedł ze środowiska wiejskiego, a może właśnie dlatego, nie zaraził się chłopomanią poprzestając, jak jego poprzednicy, na opiewaniu przyrody wsi polskiej. Z malarstwem przełomu w. XIX i XX łączył jego twórczość tylko impresjonizm, pojmowany zresztą w sposób bardzo swoisty i osobisty. Pochodną impresjonizmu była szeroka, jak gdyby szkicowa faktura malarska artysty, pospieszne tempo pracy zmierzającej do utrwalenia momentu, rozjaśnienie palety, pełny pleneryzm, przeniebieszczenie koloru itp.; natomiast płynność i ciekłość jego akwareli, śmiałość techniki malarskiej, dobór motywów pejzażowych i ich stylistyczne ujęcie stanowiło najzupełniej osobisty wkład artysty, w gruncie rzeczy związanego dość mocno z przeszłością, z tradycją polskiego krajobrazowego malarstwa". (Tadeusz Dobrowolski, Nowoczesne