Leżajsk, 1913 r.

Wystawiany:
Julian Fałat (Wystawa Jubileuszowa na 10-lecie Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli), 4 grudnia - 7 lutego 2010 r.;
Wystawa w Muzeum Okręgowym w Toruniu, 5 marca - 3 maja 2010 r.;
Wystawa w Muzeum Miedzi w Legnicy, 7 maja - 4 lipca 2010 r.

Reprodukowany:
A. Król, Julina Fałat, Muzeum Okręgowe w Toruniu, Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, 2010 r., str. 112.

Czołowy reprezentant malarstwa pejzażowego i rodzajowego okresu Młodej Polski. W latach 1869-1871 studiował w krakowskiej SSP, a następnie w akademii monachijskiej w pracowni A. Strähubera i G. Raaba. W tym okresie związał się z J . Brandtem. Zaproszony przez cesarza Wilhelma II , poznanego podczas polowania u R adziwiłłów w N ieświeżu, do Berlina, spędził tam 10 lat malując sceny myśliwskie dla cesarza i dworu. W 1895 objął stanowisko dyrektora krakowskiej SSP i dokonał w niej gruntownej reformy programu nauczania. Od 1905 pełnił funkcję rektora uczelni. W okresie 1919-1921 mieszkał w T oruniu, gdzie założył Konfraternię Artystów. Swe prace pokazywał regularnie od 1874 w krakowskim TPSP, gdzie w 1925 r. odbyła się retrospektywna prezentacja jego twórczości. Wystawiał w warszawskich salonach Krywulta i Garlińskiego. Indywidualne wystawy artysty odbyły się w W arszawie, Poznaniu, Krakowie, Lwowie i za granicą, m.in. w P aryżu, Chicago, wielokrotnie w Berlinie, Monachium, Wiedniu, Wenecji i R zymie. Był odznaczany złotymi medalami na międzynarodowych ekspozycjach w Berlinie, Monachium i D reźnie oraz Wstęgą Komandorii Orderu Polonia Restituta. Malował pejzaże z L itwy, Polesia, podgórza Beskidu Śląskiego, widoki starego Krakowa. Największą popularność przyniosły mu pejzaże zimowe, szczególnie te przedstawiające zakola rzeczne. Wirtuozeria, wrażliwość na kolor, umiejętność oddania najsubtelniejszych odmian barwy i światła pozwalają zaliczyć go do najwybitniejszych artystów polskich.