BALETNICA, ok. 1893

Adresatem dedykacji jest Karol Monné (1818- 1905) starszy inspektor kolei w Przemyślu, członek wielu stowarzyszeń i instytucji polskich. W czasie powstania styczniowego pełnił funkcję szefa łączności powstańczej okręgu przemyskiego. Julian Fałat poznał Karola Monné w 1868 r., kiedy uczył się w Przemyślu. Wielokrotnie odwiedzał jego dom. Córka Karola Monné i Kordeli z domu Wentz - Wanda, rzeźbiarka lwowska, była ukochaną narzeczoną Artura Grottgera. Po jego śmierci wyszła za mąż za malarza Karola Młodnickiego. Ich córką była Maryla Wolska (1873 -1930), poetka i malarka, która jest prawdopodobnie osobą sportretowaną jako baletnica. Po śmierci Karola Monné obraz odziedziczyła jego córka z drugiego małżeństwa z Joanną Przybysławską - Zofia, która wyszła z Kajetana Amirowicza (1862-1935), pułkownika armii austriackiej, od 1918 r. w armii polskiej, w 1922 r. awansowanego do tytularnego generała brygady, który w 1919 r. osiadł z Warszawie.

Julian Fałat - malarz i pedagog - jeden z najwybitniejszych artystów polskich okresu przełomu XIX i XX wieku, członek polskich i europejskich stowarzyszeń twórczych oraz Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, wielokrotnie odznaczany medalami na wystawach międzynarodowych. Studiował malarstwo u Władysława Łuszczkiewicza i Leona Dembowskiego w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (1868-71 i 1881) i w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Alexandra Strähubera i Johana Leonhardta Raaba (1877-80). Po studiach spędził kilka miesięcy w Rzymie, w 1884 był w Paryżu i w Hiszpanii, a w 1885 odbył podróż morską dookoła świata. W 1886 podczas polowania u ks. Radziwiłłów w Nieświeżu poznał późniejszego cesarza Niemiec Wilhelma II - dla którego następnie w latach 1886-95 pracował w Berlinie jako malarz nadworny. W latach 1894-96 współpracował z Wojciechem Kossakiem przy panoramie "Berezyna". W 1895 został powołany na stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie, w której gruntownie zreformował system nauczania, przekształcając tę uczelnię w nowoczesną Akademię Sztuk Pięknych (r.1900). Do roku 1910 był rektorem Akademii; po przejściu na emeryturę osiadł w miejscowości Bystra k. Bielska. Znakomity akwarelista, malował także olejno. We wcześniejszym okresie tworzył w konwencji realistycznej, z czasem rozjaśnił i wzbogacił paletę, a w akwarelach wprowadzał rozlewną plamę barwną. Zasłynął jako malarz scen myśliwskich rozgrywających się najczęściej w zimowej scenerii; malował też pejzaże, wiejskie sceny rodzajowe, portrety, widoki miejskie.