Akt półleżącej, 1947 r.

"Judyta Sobel (Łódź) jest młodą, utalentowaną malarką. Ukazała się nam na Wystawie w szeregu prac olejnych i graficznych. Wielka role w jej twórczości odgrywają zagadnienia kolorystyki...." (Ernestyna Podharizer, Wystawa Sztuki, "Zwierciadło", Wrocław, listopad 1949)

"...Wracając do malarstwa osobne miejsce należy poświecić takim pozycjom jak Judyta Sobel. Ta poczatkująca i utalentowana malarka pokazuje nam trzy, czyste kolorystycznie i ciekawe w kompozycji, martwe natury, z których najlepsza jest ‶Martwa Natura z Dzbankiem". Czujna intuicja malarska broni ja na razie przed mało przekonywującym unizmem. (...) Ta sama intuicja strzeże ja przed maniera, o która zahaczają dwie nie nazwane przeze mnie dwie martwe natury. ..." (Jan Jakub Glincestein, Wystawa Artystów Żydowskich, "Mosty", Łódź, styczeń 1948)

Rzadki przykład bardzo wczesnej, jeszcze studenckiej pracy artystki. Prezentowany obraz pochodzi 1947 roku, czyli z czasów nauki u Władysława Strzemińskiego. Wyraźni jest tu też wpływ autora "Teorii widzenia" na artystkę. Rok później, bo w 1948 roku, Sobel wzięła udział w słynnej krakowskiej I Wystawie Sztuki Nowoczesnej. Była wówczas jeszcze studentką. W liście do Marka Świcy w związku z przygotowaniami wystawy "I WSN. 50 lat później" tak pisała o tym okresie: "(...) oczy mam pełne łez, ręka mi się trzęsie i serce stuka na wspomnienia z lat 1947-50, gdy byłam studentką Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi. Nie zwracałam uwagi na to co się dzieje w Polsce ani w polskim malarstwie tylko uczyłam się malować całymi dniami. Wszystko co teraz posiadam zawdzięczam Prof. Władysławowi Strzemińskiemu. Nauczył mnie kompozycji, wrażliwości na kolor i głębokiego przeżycia emocjonalnego podczas obserwacji natury." (I Wystawa Sztuki Nowoczesnej. Pięćdziesiąt lat później, katalog wystawy, grudzień 1998 - styczeń 1999, [red.] Marek Świca, Józef Chrobak, Fundacja Nowosielskich, Galeria Starmach, Kraków 1999, s. 258)
Studia artystyczne odbywała w PWSSP w Łodzi pod okiem Władysława Strzemińskiego i Stefana Wegnera. Dyplom uzyskała w 1950 r. Niedługo potem wyjechała na stypendium do Izraela, po czym zamieszkała na stałe w Nowym Jorku. Swoją twórczość prezentowała m.in. w Łodzi, Wrocławiu, Krakowie, Paryżu, Tel Avivie, Haifie i Nowym Jorku. W 1956 r. otrzymała pierwszą nagrodę podczas wystawy w Gallery Saks w Paryżu. Malarstwo z pogranicza figuracji i deformacji bogate jest w kolor i ukazuje prawdziwie ekspresjonistyczne poszukiwania artystki. Zauważalna jest w tych płótnach wielka i subtelna wrażliwość na otaczającą codzienność. Twórczość Sobel jest bardzo wysoko oceniana przez krytyków i historyków sztuki. Obrazy Judyty Sobel znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i muzealnych na całym świecie.