Portret damy z parasolką, 1853 r.

"Portret damy z parasolką", za sprawą mistrzostwa ręki Simmlera, stanowi znakomity przykład w pełni autonomicznego portretowego rysunku, mogącego w pełni rywalizować z malarstwem, czy wręcz fotografią. Prowadzone od lat 30. XIX wieku eksperymenty z dagerotypią przestawały stanowić sensacyjną nowinkę, a zaczynały być standardową techniką służącą przedstawianiu ludzkiego oblicza. W Warszawie, od 1844 roku, istniało wzięte atelier uznawanego za ojca polskiej fotografii Karola Beyera, słynące ze zdjęć portretowych. Simmler w prezentowanym rysunku zdaje się współzawodniczyć z efektami uzyskiwanymi dzięki aparatowi fotograficznemu. Wybiera bowiem papier z tintą, jasną połacią farby nałożoną w centrum arkusza. Starannie kreśli, ołówkiem i kredą, rysunek nieznanej nam współcześnie modelki. Szczegóły stroju, upięta fryzura i mimika twarzy stają się przez to bardziej realne, mimo monochromatyzmu rysunkowej techniki. Zachowana oryginalna XIX-wieczna oprawa dzieła sugeruje sposób użytkowania pracy w oryginalnym kontekście. Na odwrociu znajdują się trzy otwory do mocowania podstawki, która pozwalała utrzymać pracę w niemal pionowym położeniu, stojącą na płaskiej powierzchni. Traktowana więc była jako kunsztowne przedstawienie portretowe, stanowiące ozdobę mieszczańskiego salonu, a posiadające wartość większą niż fotografia ze względu na ślady pracy ręki artysty.

akademik i malarz historyczny, autor słynnego obrazu "Śmierć Barbary Radziwiłłówny". Simmler rozpoczął naukę w prywatnej szkole Józefa Richtera i kontynuował ją na Akademiach w Dreźnie i Monachium (m.in. u Juliusa Schnorra von Carolsfelda). Debiutował w 1845 roku w Warszawie na Wystawie Publicznej Szkoły Sztuk Pięknych. Lata 1847-49 spędził w Paryżu, gdzie zetknął się z Paulem Delarochem. W 1849 roku zamieszkał na stałe w Warszawie i zajął się twórczością portretową. W latach 50. XIX wieku przyłączył się do artystów, którzy wspierali Wojciecha Gersona w dążeniach do powołania do życia instytucji organizującej wystawy sztuki. Od 1860 roku współtworzył Towarzystwo Sztuk Pięknych. Oprócz portretów malował sceny alegoryczne, historyczne i religijne. Duże zespoły jego prac posiadają Muzeum Narodowe w Warszawie i Muzeum Narodowe w Krakowie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.