Półakt

O spędzonej w Księstwie Cieszyńskim młodości Kidonia wiemy niewiele. Artysta w spisanym po latach życiorysie stwierdził lakonicznie, że jego rodzice byli ubodzy, i ta jedna informacja musi wystarczyć za tło do jednej z ciekawszych karier dwudziestolecia międzywojennego. Kidoń pojawił się we Lwowie w 1910 roku, właściwie znikąd. Rozpoczął studia malarskie na Wolnej Akademii Sztuki u Stanisława Batowskiego i Ludwika Kwiatkowskiego. W czasie I wojny światowej pracował w austriackiej armii jako malarz wojskowy i wykonywał rysunki dla prasy. Po wojnie wrócił do Lwowa. Stamtąd, na zaproszenie ambasadora angielskiego, przeniósł się do Warszawy. Zajął się głównie malarstwem portretowym i szybko zaczął zdobywać prestiżowe zamówienia (w tym na portret marszałka Józefa Piłsudskiego). W latach dwudziestych Kidoń pracował też dla dyplomatów z kilku polskich ambasad i stołecznych elit. W latach dwudziestych odbył podróż artystyczną po Europie - zwiedził Włochy, Niemcy, Holandię, Belgię i Austrię. Przed wybuchem II wojny światowej mieszkał w Katowicach, gdzie portretował osobistości śląskiej elity i zyskał znaczne uznanie. W 1949 roku wrócił do Warszawy; uczestniczył w wystawach grupy Niezależnych. Był jednym ze współzałożycieli Ogólnopolskiej Grupy “Zachęta". Malował przede wszystkim portrety kobiet o miękkich, delikatnych twarzach. Swoje modelki ustawiał jak na prezentowanym obrazie, w wystudiowanych pozach.