Góra P, 1986 r.

W 1949 r. rozpoczął studia w PWSSP we Wrocławiu. W 1954 otrzymał dyplom z malarstwa u prof. Eugeniusza Gepperta wrocławskiej PWSSP, gdzie w latach 1954-57 pracował, jako pedagog. W 1956 brał udział w tworzeniu Grupy "X". Od 1961 należy do Grupy Wrocławskiej, skupiającej artystów rożnych pokoleń. W latach 50. jego twórczość inspirowana była przez T. Makowskiego i P. Klee. Brał udział w setkach wystaw, ma w swoim dorobku wiele wystaw indywidualnych. Od 1957 r. (z małą przerwą) pracuje w PWSSP we Wrocławiu. Od 1985 r. kierował Katedrą Malarstwa na Wydziale Malarstwa i Rzeźby (z przerwą w latach 1990-96). Członek Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego w latach 1988-96. W 1971 r. uzyskał stopień docenta, w 1988 r. profesora nadzwyczajnego. W latach 60. w twórczości artysty dominującymi tematami były: droga, wnętrze, figury, a przede wszystkim góry, do których powraca. Jego prace znajdują się w posiadaniu muzeów krajowych oraz zbiorach prywatnych także za granicą. Interesuje się przyrodą. W swoich kompozycjach, J. Hałas wybiera często jakiś fragment krajobrazu i stara się uczynić z niego rodzaj idealnej reprezentacji całości. W swoich obrazach, syntetyzuje kształty, utrzymuje geometryczny porządek, często używa barw złożonych z "ciepłych" kolorów "ziemistych". O twórczości Hałasa pisał m.in. Mariusz Hermansdorfer w książce "Artyści Wrocławia 1945-1970" (1996).