Sanatorium (Wysoka Łąka), 1958

GIELNIAK Józef
Urodził się w Denain we Francji. W latach 1945-46 studiował w Ecole des Beaux-Arts w Valenciennes. Do Polski pr4zejechał w 1950. Artysta od 1953 nie opuszczał sanatorium Bukowiec, gdzie leczył się na gruźlicę i gdzie po blisko 20 latach pobytu zmarł. Architektura i otoczenie sanatorium były też najczęstszymi motywami jego prac, choć nie zawsze traktowanymi dosłownie. W przypadku tej wczesnej pracy, powstałej w drugim zaledwie roku jego samodzielnej twórczości, bardziej chodzi o aurę miejsca i związane z nim przeżycia. Świadczy o tym fragment listu do prof. Stanisława Dawskiego z 15 IV 1960 (cyt. za: Irena Jakimowicz, Józef Gielniak, seria W kręgu sztuki, Arkady, Warszawa 1982, s. nlb.):W dalszym ciągu dłubię ten sam linoryt pt. „Mój czarodziejski Bukowiec”, tytuł trochę śmieszny! Ponieważ treść jego związana jest przede wszystkim z leczeniem, z pewnymi stopniami, objawami, skutkami choroby, dedykuję go dr Warszewskiemu (...). Fragment ten pośrednio mówi też o trybie pracy artysty.
Miał 19 wystaw indywidualnych w kraju i 3 za granicą (Wiedeń, Kopenhaga, Florencja). Brał udział w wystawach zbiorowych. Od 1966r. był członkiem Société Internationale des Graveurs sur Bois "XYLON". W 1963r. dostał nagrodę na V Biennale Grafików w Lublanie, w 1966r. dwie nagrody (regulaminową i fundowaną) na I Międzynarodowym Biennale w Krakowie. W 1967r. otrzymał nagrodę na Międzynarodowej Wystawie Grafiki w Vancouver, a w 1972r. nagrodę na II Międzynarodowym Biennale Grafiki w Fredrikstad. Laureat Nagrody Państwowej.