O zachodzie słońca

"Wieloletnia praca malarska rozwinęła we mnie w ostatnich latach przed wojną bardzo żywy i właściwie stały stosunek do natury. (...) Ale od września [27 września 1939 roku Czapski dostał się do niewoli sowieckiej] przez szereg tygodni miałem wrażenie zupełnego zerwania kontaktu z naturą, odcięcia od natury. Najpiękniejszy zachód słońca, najdziwniejszy widok, wszystko było mi całkowicie obce. Dlatego tak bardzo ostro utkwił mi w pamięci pierwszy przeżyty na nowo pejzaż. Był już koniec listopada, o wschodzie słońca za czerwonymi murami naszego budynku nagle 'wybuchnęło' bengalskie niebo pełne różowych, błyskających, jakby elektrycznych chmur, przetykanych smugami ostrego lazuru. Na tym tle wielkie, nowo zbudowane ogrodzenie z potężnych spiczastych pali świeciło rudozłotym światłem, budka drewniana nie oświetlona promieniami słońca miała kolor szafiru, a poza ogrodzeniem z daleka widać było wielkie drzewa o jasnoniebieskich, jaśniejszych niż niebo pniach, okryte, nanizane tysiącami czarnych kawek i wron. Potem, z tygodnia na tydzień, pomału wracało przeżywanie kształtów i barw. Był to znak powolnego powrotu do życia, nawet do radości życia, wbrew wszystkiemu" (Józef Czapski, Na nieludzkiej ziemi, Kraków 2011, s. 36).

Po wojnie podjął studia artystyczne w krakowskiej ASP. Jego nauczycielami byli m.in. Wojciech Weiss i Józef Pankiewicz. Był członkiem KOMITETU PARYSKIEGO. W tym okresie jego malarstwo znajdowało się w orbicie oddziaływania estetyki kapistów. W latach 30. malował martwe natury, wnętrza, portrety, sceny plenerowe. Malarski dorobek Czapskiego jest bardzo niejednorodny ze względu na rozmaite inspiracje. Po wojnie jednym z głównych motywów twórczości artysty był zwykły, szary człowiek, samotny w zgiełku wielkiego miasta. Po studiach prawniczych w Petersburgu studiował malarstwo w latach 1921-24 w krakowskiej ASP m.in. u J. Pankiewicza. W okresie 1924-31 przebywał z grupą kapistów w Paryżu. W czasie II wojny światowej więziony w ZSRR, skąd jako oficer w armii gen. W. Andersa przewędrował przez Bliski Wschód i Włochy do Francji. Malował portrety, wnętrza, pejzaże, widoki miejskie, kwiaty, martwe natury, sceny z przedstawień teatralnych, w których najważniejszą rolę odgrywał kolor i światło. Przywiązywał większą wagę do konstrukcji obrazu niż inni kapiści, dążył do syntetycznego ujęcia przedmiotu i wydobycia dramatycznego wyrazu. Po wojnie malował najprostsze motywy z życia codziennego, sceny miejskie, postać ludzką na tle pospolitego otoczenia, pogłębiając studia natury, jej form i barw. Przed wojną redagował "Głos Plastyków", po wojnie współpracował w Paryżu z miesięcznikiem emigracyjnym "Kultura". Napisał kilka książek z zakresu sztuki. Przeżycia z pobytu w ZSRR opisał w książce "Na nieludzkiej ziemi".

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.