Pejzaż z łąką, około 1899 r.

Prezentowany obraz jest nieco pomniejszoną wersją słynnej kompozycji Chełmońskiego "Pogoda" ("Jastrząb") ze zbiorów Muzeum Narodowego w Poznaniu. Oba płótna powstały w pewnym sensie wbrew kontekstowi ówczesnej twórczości artysty, albo - żeby wyrazić się dobitniej - wbrew otaczającej go aurze "celebryty" i oczekiwaniom krytyki. W 1899 roku rada Miasta Krakowa uchwaliła nabycie do Muzeum Narodowego monumentalnej "Czwórki“ (1881) Chełmońskiego. W tym samym mniej więcej czasie malarstwo artysty coraz częściej rozpatrywano w kontekście wartości narodowych i patriotycznych (np. teksty Zenona Przesmyckiego w "Chimerze"). Wbrew celebracji tych dwóch aspektów swojej sztuki około roku 1900 Chełmoński nie tworzył ani efektowanych wielkoformatowych prac w typie "Czwórki", ani obrazów patriotycznych. Osiedliwszy się w Kuklówce na Mazowszu artysta wybrał zupełnie inna drogę - studiowanie natury. O tym wyborze i dojrzałej twórczości artysty sugestywnie pisał jego monografista, Maciej Masłowski: "Na takim ogólnym tle biograficznego schematu toczy się pełna wewnętrznego żaru i pełna sprzeczności ostatnia malarska gra Chełmońskiego, na długiej przestrzeni dwudziestu kilku lat. Jego twórczość w tym okresie nie jest — trzeba zdać sobie z tego sprawę — formacją jednorodną. posiada nie tylko swoje szczyty i głębie — ale także (...) swoją entuzjastyczną, ekstatyczną drugą młodość, zgryzoty przedwczesnej starości — toczy się przez cały ten czas na kilku torach. W rezultacie powstają równocześnie obrazy malarsko zupełnie do siebie niepodobne, tak sobie dalekie i obce, jakby je zgoła kto inny malował. Twórczość artysty z Kuklówki jest niewątpliwie wynikiem rozdarcia myśli i uczuć, rozdarcia idei malarskich i samej wizji. Ale w najważniejszej sprawie była z samym sobą zgoda, była jedność działania, bo Chełmoński to niezwykle rzadki, niespotykany prawie przypadek artysty, który zabrnąwszy po uszy w pokupny manieryzm [Masłowski ma tutaj na myśli końskie czwórki i trójki malowane w Paryżu], potrafił wyrwać się z jego sieci.
Był jednym z najwybitniejszych polskich malarzy pejzażystów 2 połowy XIX i początku XX w. Jego pierwszym nauczycielem był ojciec. Studia malarskie rozpoczął w Klasie Rysunkowej w Warszawie (w latach 1867 - 1871) oraz w prywatnej pracowni Wojciecha Gersona. W latach 1871 - 1874 studiował w monachijskiej akademii u A. Strähubera i H. Anschütza. W Monachium związany był z polską kolonią artystyczną skupioną wokół J. Brandta i M. Gierymskiego. Był członkiem monachijskiego Kunstvereinu, z którym wystawiał. Malował sceny rodzajowe, pędzące końskie zaprzęgi, krajobrazy. W latach 1875 - 87 mieszkał w Paryżu. Powrót do kraju w 1889 roku i ponowne zetknięcie się z rodzinną przyrodą wpłynęły na zmianę tematyki obrazów artysty. Malował liryczne, nastrojowe pejzaże i widoki inspirowane krajobrazami Mazowsza, Podola i Ukrainy, które zwiedził podczas podróży w latach 1872 i 1874/75. Utrzymywał bliskie kontakty ze Stanisławem Witkiewiczem i Adamem Chmielowskim, z którymi dzielił wynajmowaną w gmachu Hotelu Europejskiego pracownię. Obrazy artysty można oglądać we wszystkich najważniejszych muzeach w Polsce, są także ozdobą wielu kolekcji prywatnych w Polsce, Europie i Stanach Zjednoczonych


Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.